Reisverslag Rotterdam – Land’s End 2014

Dag 1 Maandag 9 juni 2014

Bestemming :Hoek van Holland
Vertrektijd :19:00
Aankomst tijd :21:00
Gereden tijd :2:11
Afgelegde afstand :45,5
Gemiddelde snelheid :20,7
Maximale snelheid :33,5
Stijgings percentage :
Totaal aantal km :
Weer:

Het vertrek

Het vertrek voor de fietsvakantie was dit keer in vele opzichten anders dan andere jaren.

Ten eerste is er een hoop rampspoed aan het vertrek voorafgegaan. Van de 6 musketiers van verleden jaar zijn er dit jaar uiteindelijk maar 4 over. Erik kon er dit jaar niet bij zijn vanwege een knie operatie en misschien had hij ook wel geen zin meer om dit jaar weer meer te gaan. Want Erik wil de 100 km het liefst in 3 uur afleggen, maar de rest van de groep kan zich daar niet helemaal in vinden. Die willen er ook een soort vakantie van maken. Belachelijk idee natuurlijk….

En dan onze verloren zoon, Frankie. Hij zat weer vol in de voorbereidingen toen het helemaal mis ging. Eerst kregen we te horen dat hij een liesbreuk had en dat daardoor de kansen dat hij mee ging niet groot waren. Maar nadat hij de dokter had omgekocht en hem had laten zeggen dat en stukje fietsen geen kwaad kan voor een liesbreuk besloot hij toch maar om mee te gaan, maar dan onder de voorwaarde dat daggemiddelde terug geschroefd zou worden naar 70 tot 80 km. Omdat we graag wilden dat Frank erbij zou zijn stemde we hiermee in (met de gedachte dat we het gemiddelde toch stiekem op zouden schroeven…).

Maar toen ook bekend werd dat de schoonvader van Frank niet lang meer te leven had en dat de kans groot was dat hij tijdens de fietsvakantie zou komen te overlijden, besloot Frank om definitie niet mee te gaan. Met de kennis vandaag is dit een juist besluit geweest, want inmiddels is de schoonvader van Frank overleden en wordt hij zaterdag begraven.

En zo stonden er dus maandagavond maar 4 musketiers klaar voor vertrek naar de boot bij Hoek van Holland.

Alle voorgaande jaren waren we vertrokken vanaf het huis van Rob Jans, maar nu hadden we bij Chris afgesproken, dat lag wat meer op de route naar HvH, en als we ergens een hekel aan hebben dan is het omrijden.

De bootreis van HvH naar Harwich was dus het eerste avontuur. Je voelt je wel een beetje nietig als je tussen al die auto’s en vrachtwagens zo’n grote boot opfietst. We hadden het geluk dat de zee die nacht erg rustig was, maar toch slaap je niet erg veel. Ik had het gevoel dat we vlak boven de motoren lagen, want alles trilde. Ik moet er niet aan denken om 2 weken op een cruise schip rond te varen.

Dag 2 Dinsdag 10 juni 2014

Bestemming :Margaretting
Vertrektijd :6:30
Aankomst tijd :17:30
Gereden tijd :6:14
Afgelegde afstand :107
Gemiddelde snelheid :17,7
Maximale snelheid :47
Stijgings percentage :9%
Totaal aantal km :152,5
Weer:25

De eerste fietsdag

We werden al om 5.30 uur gewekt door de centrale scheepswekker. De nachtferry van Hoek van Holland naar Harwich heeft een zeer strak schema. Iedereen moet om 6.30 gewassen, geschoren en gegeten hebben en de ferry verlaten hebben. Als man zijnde moesten we ons al redelijk haasten. Voor sommige vrouwen moet dit strakke schema bijna onmogelijk zijn. Wij verlieten als laatste de boot. Ten eerste omdat we Ben kwijt waren en ten tweede omdat onze fietsen helemaal achterin stonden. Maar toch stonden we al om 6.30 klaar voor onze eerste fietsdag richting Londen. Het doel van vandaag was een klein dorpje circa 30 km voor Londen. Op de boot hadden we via booking.com al onze eerste hotel geboekt. Het was toen al duidelijk dat het best moeilijk zou worden om betaalbare hotels te vinden. Chris had eerst geprobeerd om telefonisch een hotel te boeken, maar nadat hij 3 keer nul op rekest had gekregen, was hij overgestapt naar het boeken van een hotel via internet. Dat lukte gelukkig wel.

De eerste dag was een prima fietsdag. Geweldig fietsweer en een prachtige groene omgeving. Het platteland van Engeland heeft veel weg van Zuid Limburg. En wat me steeds weer opvalt als ik in het buitenland fiets, is de enorme ruimte. In vergelijking met de meeste andere landen is Nederland zo vreselijk vol.Als je in Nederland gaat fietsen dan is de kans heel erg klein dat je 10 minuten lang geen huis of dorp tegenkomt. In de meeste andere landen (en dus ook Engeland) kan je soms een uur fietsen zonder enige bebouwing tegen te komen.

Rond 6 uur s’avonds kwamen we in ons Best Western hotel aan.

We besloten om wat te gaan eten in de local pub in het dichtstbijzijnde dorpje. Tijdens het eten werd Chris afgestraft voor zijn beperkte voorbereiding, want zijn bovenbeen schoot in de kramp. Na wat rekken en strekken was het probleem gelukkig al weer snel opgelost.

Dag 3 woensdag 11 juni 2014

Bestemming :Kingston upon Thames
Vertrektijd :8:30
Aankomst tijd :20:00
Gereden tijd :7,27
Afgelegde afstand :116
Gemiddelde snelheid :15
Maximale snelheid :40
Stijgings percentage :15%
Totaal aantal km :268,5
Weer:25

De tweede fietsdag

Vandaag was het de bedoeling om meer dan 100 km dwars door Londen heen te knallen. Nu ik er op terug kijk, moet ik zeggen dat het best zwaar is geweest. Door Londen heenfietsen vergt flink wat navigatiekunst en zoekwerk en dat kost veel tijd. Zeker als je tussendoor ook nog wat cultuur wilt opsnuiven en wat oude bouwwerken wilt bewonderen.

Het eerste deel van Londen is overigens zeer bedroevend en arm. Dit deel van Londen heet Eastham en hier wonen alleen maar buitenlanders (95% komt uit India). Ook hier is men overigens zeer “polite”, Als je in Nederland een klein beetje in de weg fietst dan wordt er direct getoeterd en dan krijg je de middelvinger. In Engeland heb ik nog geen middelvinger gezien (althans niet rechtop tussen de gebogen andere vingers).

Het verschil tussen de armen Engelsen in Eastham en de rijkere Londenaren in het centrum van Londen is enorm groot.

We hebben tussen het fietsen door de tijd genomen om wat leuke foto’s te nemen bij sommige typische bezienswaardigheden zoals de Tower Bridge en de Big Ben. En we hebben onszelf op een biertje getrakteerd op een geweldig terras met uitzicht op de Tower Bridge.

In Londen en net buiten Londen zijn er een aantal prachtige parken waar we dwars doorheen zijn gefietst, zoals Hyde Park en Richmond Park.

Het was best moeilijk om een betaalbaar hotel in de buitenwijken van Londen te vinden. Uiteindelijk moesten we zelfs 2 kamers boeken in 2 aparte hotels op een afstand van circa 5 km van elkaar. En eerlijk gezegd waren het een beetje aftandse hotelletjes, waar je normaal gesproken niet dood in gevonden zou willen worden. In de badkamer van Rob en Chris hadden ze volgens mij de nacht ervoor nog iemand om zeep geholpen, in stukken en door het afvoerputje heen geduwd, want het stonk er enorm.

Rob had het restaurant voor die avond geregeld op een locatie tussen de 2 hotels in.We vielen met onze neus in de boter, want het was die avond Lady’s Night in het restaurant, we waren dus ook zo’n beetje de enige mannen. Maar al snel bleek dat er ook nadelen zijn verbonden aan het eten met alleen maar vrouwen. Wat kunnen 50 vrouwen in 1 ruimte een enorme herrie produceren!

Dag 4 donderdag 12 juni 2014

Bestemming :Speen
Vertrektijd :9:30
Aankomst tijd :20:30
Gereden tijd :7,5
Afgelegde afstand :129
Gemiddelde snelheid :15,8
Maximale snelheid :49,5
Stijgings percentage :15%
Totaal aantal km :397,5
Weer:25

De derde dag

In onze armoedige hotelletjes down-town Londen konden we geen ontbijtje scoren, dus vandaar dat we vandaag een leuk tentje hadden uitgezocht om eerst uitgebreid te ontbijten. Achteraf bezien was dat geen slecht idee want het bleek een lange en zware fietsdag te worden. Chris had zoals gebruikelijk de route bepaald en het volgende hotel geboekt en hij had iedereen wijs gemaakt dat we ongeveer 110 km zouden moeten fietsen. Aan het einde van de dag werd duidelijk dat hij er flink naast zat. Maar ter verdediging wil ik hierbij wel aanvoeren dat het niet eenvoudig is om op exact de juiste afstand een goed hotel te vinden wat ook nog betaalbaar en beschikbaar is. En dan liefst ook nog met een Engels tintje. Dat is in ieder geval wel gelukt want we zaten in “The Hare and Hounds”. Veel Engelser kan het niet klinken. Het probleem was echter wel dat we totaal 130 km hebben weggetrapt en dat voor een groot gedeelte over zogenaamde jaagpaden. Oftewel onverharde hobbelige grindpaadjes. Het soort paadjes waarbij je eigenlijk een nierbeschermer moet dragen en aan het einde van de dag je ballen in je keel zitten. Daarnaast hebben we zeker 20x een afzetting moeten passeren waarbij je allerlei capriolen uit moet halen om je fiets met tassen aan de andere kant te krijgen. Bij navraag bleek dat de Engelsen deze obstakels op de fietspaden plaatsen om motorfietsen te weren. Maar we hebben nog geen motorfiets gezien. Door al deze ellende kwamen we pas om 20.30 uur aan in ons hotel en met name Ben was “not amused”. Maar WFC.

Maar toch is het weer een mooie dag geweest. Het begon al met een prachtige tocht door Windsor Park. Dit is een schitterend zeer groot openbaar park, waar de extreem rijken van Engeland zichzelf vermaken door met hun rijke vriendjes te jagen. Als ik die bekakte Engelsen in hun geruite broekjes en een geweer op hun schouders op een doordeweekse dag zie rondhuppelen dan denk ik “moeten jullie niet werken”. Maar dat is misschien een beetje onredelijk. Wij zijn immers ook niet aan het werk! Alhoewel de meeste Engelsen niet begrijpen waarom je voor je plezier van Harwich naar Lands-End fietst. Äre you doing that for fun, not for some kind of charity”. Misschien zijn wij welnet zo gek als die jagende Engelsen in hun geruite broeken.

Dag 5 vrijdag 13 juni 2014

Bestemming :Devizes
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :15:15
Gereden tijd :4:10
Afgelegde afstand :69
Gemiddelde snelheid :16,3
Maximale snelheid :47
Stijgings percentage :15%
Totaal aantal km :466,5
Weer:25

De Vierde dag

Ik ben gisteren nog vergeten te vertellen dat we tijdens de lunch een leuke ontmoeting hadden met een gezin uit India. We hadden onze lunch in de plaatselijke supermarkt “geschoten” en hadden een leuk picknick plek gevonden aan de waterkant. In het gras in het zonnetje. Een eindje verderop zat het gezin uit India en natuurlijk kon Rob het niet nalaten om een gesprek met ze aan het te knopen. De man van het gezin bleek zeer geïnteresseerd in ons fietsavontuur en die heeft dus gedurende de hele lunch bij ons gezeten, terwijl zijn vrouw ondertussen Rob zat te voeren met allerlei typische gerechten uit India. De man was zeer verbaasd dat Ben (op zijn leeftijd) nog van plan was om naar Lands-End te fietsen en hij was bezorgd of hij dat wel zou halen. Ben kreeg de bijnaam Daddy en Chris de bijnaam Baby. Het leuke van fietsen met bepakking en een Nederlandse vlag is dat iedereen je aanspreekt en dat leidt soms te vermakelijke gesprekken.

Vandaag hadden we min of meer een rustdag ingelast. Na de ontberingen van gisteren, durfde Baby het niet aan om de groep opnieuw op de proef te stellen. Dus vandaag hebben we maar 70 km gefietst en kwamen we al om 15.15 uur in ons hotel aan. Tijd genoeg voor Rob om de was te doen en tijd genoeg voor Chris om de verhalen van de laatste 5 dagen op deze site te knallen. We hebben opnieuw een leuk Engels hotelletje genaamd “Castle Hotel”. We kijken vanuit ons raam op de toren van het plaatselijke kasteeltje en op een begraafplaats uit 1400. Als dat vannacht maar rustig blijft….

O ja, en Nederland heeft gewonnen.

Dag 6 zaterdag 14 juni 2014

Bestemming :Clevedon
Vertrektijd :9;00
Aankomst tijd :17:30
Gereden tijd :5:25
Afgelegde afstand :91
Gemiddelde snelheid :16,7
Maximale snelheid :33
Stijgings percentage :10%
Totaal aantal km :557,5
Weer:26

De vijfde dag

Na vijf dagen door Engeland heen fietsen beginnen we een aardig beeld te vormen van Engeland en de Engelsen. Misschien een beetje bekrompen, maar je ben dan al snel geneigd om een vergelijking te maken met Nederland en de Nederlanders.

Een aantal zaken vallen dan op. Ten eerste de huizen. Buiten Londen is alles oud. En niet een beetje oud, maar heel oud en soms ook flink vervallen. Natuurlijk kom je ook zat idyllische cottages tegen, maar er zijn toch meer huizen die door achterstallig onderhoud er behoorlijk slecht uitzien. Als je vervolgens naar binnen gluurt (en dat doe je natuurlijk als Hollander zijnde) dan zie je dat er ook weinig geld is besteed aan de inrichting. Ik neem aan dat de crisis van de afgelopen jaren ook niet veel heeft geholpen, maar het is denk ik ook de aard van de Engelsman dat men weinig waarde hecht aan het uiterlijk van de huizen.

Dan de Engelsen zelf. Ik weet dat ik me nu op glad ijs begeef, want mijn zwager Pol is Engelsman en woont momenteel ook in Engeland. Maar mijn zwagertje heeft alle goede dingen van Nederland en Engeland gecombineerd (slijm, slijm).

Een zeer positieve eigenschap van de Engelsen is dat ze allemaal zeer “polite”zijn. Maar dat neigt dan vaak ook weer naar het saaie. Soms verlang je er gewoon naar dat iemand is lekker zijn middelvinger naar je opsteekt en je flink uitkaffert. En als je even stil staat om rustig op de kaart te kijken welke kant je op moet, komt er gelijk zo’n behulpzame Engelsman naar je toe om te vragen of hij kan helpen. Dan denk ik “rot op man, laat me even rustig kijken, ik weet het zelf ook wel te vinden”. Dit zal waarschijnlijk door de meeste van de lezers als ondankbaar worden beschouwd. Maar vaak is de hulp ook onnodig en weten wij eigenwijze Nederlanders het toch zelf beter.

Vervolgens hebben we ook geconstateerd dat de meeste Engelsen buiten Londen weinig zorg besteden aan hun uiterlijk. Kappers en schoonheidsspecialisten zullen hier waarschijnlijk niet rijk worden, want de meeste Engelsen zullen hier niet veel komen (en dan niet omdat het niet nodig is!). Daarentegen zouden kledingzaken als de Wibra en Zeeman wel geweldige zaken doen..

Ten slotte iets over de voetballiefde van de Engelsen. Wij waren in de veronderstelling dat alle Engelsen gek zijn van voetbal. Maar niets is minder waar. Het merendeel van de Engelsen is totaal niet begaan met de resultaten van het Engelse Nationale Elftal tijdens het WK. Vandaag speelde Engeland zijn eerste WK wedstrijd. Maar de local pub in het plaatsje Clevedon waar we vandaag waren was nagenoeg leeg om 11 uur s’avonds. En in het hotel zat er om precies te zijn maar 1 verdwaalde Engelsman samen met ons te juichen voor het Engelse elftal.

Dag 7 zondag 15 juni 2014

Bestemming :Taunton
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :5:25
Afgelegde afstand :98
Gemiddelde snelheid :17,9
Maximale snelheid :51
Stijgings percentage :21%
Totaal aantal km :655,5
Weer:24

De zesde dag

Gisteren hadden we een geweldig hotel met uitzicht over zee in het dorpje Clevedon. Het hotel was wel ook weer oud, maar het had charme. Hoge plafonds, krakende oude vloeren en veel ornamenten. En het uitzicht over zee was overweldigend. Even een interessant feitje (met dank aan Rob E, onze wandelende encyclopedie) : Het verschil tussen eb en vloed in de zee bij Clevedon is 15m. Ter vergelijking: in Hoek van Holland is het verschil tussen eb en vloed ongeveer 2m. Een strand in Clevedon is dus niet echt mogelijk

Vandaag hebben we circa 100 km gefietst, maar het was vrij saai, want we hebben een groot gedeelte over een jaagpad langs een kanaal gefietst en op een gegeven moment heb je het wel gehad met zo’n kanaal.

Het hotel aan het einde van de dag was wel weer een cadeautje, want we kwamen rond 5 uur aan in een hotel wat was ondergebracht in een schitterend oud pand. De vrouw des huizes was iets minder mooi. Als ik eerlijk ben was ze eigenlijk angstaanjagend lelijk. Ze miste het grootste deel van haar tanden en haar haren waren ook grotendeels uitgevallen. Maar op de 1 of andere manier wennen we hier al aan. Het cadeautje bestond niet alleen uit de prachtige authentieke inrichting van het kasteelachtige hotel,maar met name het zwembad was een verrassing. Dit was ons niet opgevallen bij het boeken. Dus om 5.05 uur lagen Rob en Chris in het zwembad. Geloof me, je geniet veel meer van een heerlijk zwembad na een dag afzien op de fiets, dan dat je s’morgens vanuit je hotelkamer in Spanje het zwembad induikt.

Dag 8 maandag 16 juni 2014

Bestemming :Twitchen
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :17:15
Gereden tijd :5:16
Afgelegde afstand :76
Gemiddelde snelheid :14,4
Maximale snelheid :62,5
Stijgings percentage :22%
Totaal aantal km :633,5
Weer:22

De zevende dag

Vandaag zou onze eerste dag worden waarin we zwaar zouden moeten klimmen. We hadden hier al rekening mee gehouden dus de geplande afstand voor vandaag was slechts 75 km. En aan het einde van de dag bleek dit een zeer goede beslissing te zijn geweest. Er zaten een aantal klimmetje bij met een stijgingspercentage van meer dan 20%. En dat is gruwelijk stijl. Ter vergelijking de steilste heuvel in Nederland is de Keutenberg en die is maar 18%. De zwaarste beproeving was een beklimming van 1,6 km met een stijgingspercentage tussen de 15 en 30%.

Rond koffietijd kwamen we langs een zogenaamde Manor. Een prachtig landgoed. In ons boekje stond dat we daar in de tea garden koffie konden krijgen. Toen we echter de het landgoed opfietsten kwamen we een “bediende” op een tractortje tegen die ons vertelde dat tea garden vandaag was gesloten. Na wat overredingskracht is het ons echter toch gelukt om koffie met gebak te krijgen in de schitterende tuin van de Manor. We konden ook nog een rondleiding krijgen door de Kasteeltuinen, maar dat hebben we maar overgeslagen.

De omgeving was vandaag schitterend. De overtreffende trap van het Nederlandse Limburg. De weggetjes met de heggen aan beide kanten van de weg zijn echter wel irritant. Ten eerste is het hierdoor zeer moeilijk om tijdig tegemoet komend verkeer aan te zien komen en ten tweede omdat het uitzicht op de omgeving wordt belemmerd.

Rond een uur of 5 kwamen we in het dorp aan waar we onze B&B hadden geboekt. Het dorp bestond echter uit 1 kerk, een begraafplaatje en 3 vervallen boerderijen. Maar dus geen B&B. Een lichte paniek maakte zich van ons meester want we zaten in the middle of no where. Chris besloot de B&B te bellen en binnen 10 minuten waren we ter plaatse. De B&B bestond uit een oude omgebouwde boerderij en wij waren de enige gasten. We mochten onze fietsen tussen de varkens parkeren. We moesten echter ook nog eten en het was een B&B, dus avondeten was niet mogelijk. De vrouw des huizes (ja opnieuw een vrouw, de mannen des huizes zien we nooit) bood ons echter aan om ons met haar auto naar de dichtstbijzijnde pub te brengen en ons na het eten weer op te halen.

De Engelsen zijn dan wel lelijk, maar wel heel erg aardig. In onze situatie geef ik dan toch de voorkeur aan aardig.

Dag 9 dinsdag 17 juni 2014

Bestemming :Merton
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :4:52
Afgelegde afstand :82
Gemiddelde snelheid :16,7
Maximale snelheid :69
Stijgings percentage :17%
Totaal aantal km :715,5
Weer:22

De achtste dag (dinsdag)

Het gemiddelde is ondertussen terug gezakt naar circa 80 km per dag. Dat is aanzienlijk minder dan waar we vanuit waren gegaan voordat we vertrokken. De reden hiervan is dat het parcours soms loodzwaar is. Je bent nooit lang achter elkaar aan het klimmen, maar het parcours gaat continu op en neer. En dat gaat met zulke percentages dat je bij het afdalen flink moet remmen (en dat is dus verspilde energie) en bij het klimmen moet je soms zelfs sommige stukken afstappen en lopen. Maar steil omhoog lopen met een fiets van 17 kg en 15 kg bagage is ook loodzwaar. Op deze manier zakt het gemiddelde soms terug naar 10 km/uur.En dan schiet je dus niet erg op. We hebben ondertussen uitgerekend dat we het wel zullen halen naar Land’s-end, maar dat het niet meer zal lukken om daarna terug te fietsen naar Exeter. We hadden al treinkaartjes geboekt van Exeter naar Harwich en we zullen nu dus ook zondagavond de trein moeten nemen van Penzance naar Exeter. Je zou kunnen zeggen dat dit traject zwaarder is dan de Alpen oversteken. In de Alpen moet je soms lang achter elkaar klimmen, maar daar kan je jezelf op instellen en je komt dan tijdens het klimmen ook in een soort cadans. En het afdalen in de Alpen is vaak lang en geleidelijk, waardoor je weinig energie verspilt aan het remmen.

Ik moet toch nog even terugkomen op de inwoners van dit mooie land. Toen ik een paar dagen geleden een beschrijving heb gegeven over Engeland en de Engelsen ben ik nog zeer mild geweest. Misschien ligt het aan het gebied waar we momenteel zitten, maar meer dan 80% van de mensen die we hier tegenkomen lijken het product te zijn van lokale inteelt. En daarbij hebben ze zeker te lang doorgefokt. De meeste mensen zijn te lelijk om aan te zien en bovendien slecht verzorgd. Een knappe verzorgde vrouw is een enorme zeldzaamheid en ook eigenlijk een gevaar op de weg. Want je bent er niet meer op berekend en als er dan 1 in het wild over straat loopt zorgt dat voor verkeersopstoppingen en nekverdraaiingen. Ik weet het, we moeten niet zo neerbuigend doen en wij Nederlanders behoren ook niet tot het knapste en best verzorgde volk, maar kom hier dan zelf maar eens een keer rondkijken. Daarna praten we wel weer verder. Nogmaals (Pol) het is zeer waarschijnlijk de regio.Maar toch….

Dag 10 woensdag 18 juni 2014

Bestemming :Camelford
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :16:45
Gereden tijd :5:14
Afgelegde afstand :84
Gemiddelde snelheid :15,9
Maximale snelheid :55
Stijgings percentage :19%
Totaal aantal km :799,5
Weer:22

De negende dag

Vandaag zou een zware dag worden met veel steile klimmetjes. En we hadden een strakke planning want we moesten om uiterlijk 17.00 uur bij het hotel zijn omdat dan het Nederlands elftal aan z’n tweede wedstrijd zou beginnen.

En het werd inderdaad een zeer zware dag. Na de lunch werden we zelfs geconfronteerd met een klim van 1,7 km lang en een stijgingspercentage van 15 tot 30%. Sommige van ons moesten afstappen en het grootste deel van de helling oplopen. En dat onder de brandende zon en met een zware fiets.

Rond een uur of 3 hadden we nog circa 30 km te gaan naar het hotel. 30 km in 2 uur tijd zou geen probleem moeten zijn. Maar als je continue op en neer gaat, met zeer steile afdalingen waarin je zelfs moet remmen en beklimmingen die zo steil zijn dat je de pedalen maar net rond kan krijgen, dan is een gemiddelde van 15 km per uur toch wel erg moeilijk. Maar de goden waren met ons, want de laatste 10 km was bijna 1 lange afdaling naar het hotel. Dus om 16.45 kwamen we aan bij het hotel. In dit geval was het een hotel gelegen op een schitterend golf resort en vanuit onze hotelkamer hadden we een prachtig uitzicht over de golf courses. We gingen direct douchen zodat we om 17.00 voor de buis konden zitten. Na het douchen zette Rob de TV aan in de hotelkamer, maar de wedstrijd was nog niet begonnen en Rob begreep uit de commentaren dat het pas om 18.00 zou starten. Dus we konden rustig aan doen. Uit binnenkomende whats-apptjes begreep Chris echter dat de wedstrijd ondertussen al was begonnen. Door deze domme actie hebben we uiteindelijk toch het eerste kwartier van de wedstrijd gemist (bedankt Rob…). Beneden in de bar hingen we de Nederlandse vlag onder het TV scherm en we zochten de beste plekken voor het scherm. Door onze steun heeft Nederland uiteindelijk de wedstrijd toch weer gewonnen en waren we zeker van het feit dat we door zouden gaan naar de volgende ronde. Opnieuw een mooie fietsdag.

Dag 11 donderdag 19 juni 2014

Bestemming :Newquay
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :16:00
Gereden tijd :4:21
Afgelegde afstand :74
Gemiddelde snelheid :16,7
Maximale snelheid :57,5
Stijgings percentage :15%
Totaal aantal km :873,5
Weer:26

De tiende dag

Eerste even iets over de enorme diversiteit aan hotels en B&B’s. Een van de leuke dingen van rondtrekken per fiets is dat je nooit weet waar je s’avonds terecht komt. Het is wel zo dat we iedere avond al via Booking.com een slaapplaats regelen voor de volgende dag, maar van een paar foto’s van internet weet je nog niet echt wat je precies boekt. En je bent ook afhankelijk van wat er beschikbaar is in het gebied waar je aan het einde van de dag wil stoppen. Zo komt het dus voor dat je de ene dag de enige gast bent in een cosy B&B wat onderdeel vormt van een boerderij en de volgende nacht doorbrengt in een oud vervallen ku(s)thotel met uitzicht op zee. Zo sliepen we dinsdagavond in een B&B in een heel klein dorpje. Ondanks het feit dat het dorpje slechts uit 3 straten bestond konden we in eerste instantie de B&B niet vinden. Een wat ouder stel zag dat wij op zoek waren en sprak ons direct aan. Can we help you. Vreemd genoeg deed de naam van de B&B bij hun ook geen bel rinkelen, en dit ondanks het feit dat de oudere dame al 40 jaar in het godverlaten dorp woonde. Maar “polite”als de Engelsen zijn werd er direct voorgesteld dat we even mee fietsten naar hun huis en dat ze daarvandaan de B&B zouden bellen (we hadden nl een tel. nummer). Bellen met onze mobile phone was namelijk geen optie omdat er in het hele dorp geen bereik was. Na het telefoongesprek en wat aanwijzingen van het vriendelijke oude echtpaar vonden we uiteindelijk al snel de B&B. De vrouw des huizes stond ons buiten het erf al op te wachten. Bij het opfietsen van het erf moesten we oppassen dat we de blinde en dove hond niet omver reden en we mochten onze fietsen in de varkensschuur parkeren. Toen we het huis binnen kwamen rook het er heerlijk naar vers gebakken koekjes en voordat we onze tassen uitpakten en gingen douchen gingen we eerst in de tuin bij de vijver (met uitzicht over de groene velden en de bossen) genieten van een kopje Engelse thee met zelfgebakken koekjes (beetje truttig, maar ook wel weer leuk).

En dan als contrast het hotel van deze avond. We kwamen rond een uur of 4 aan in de kustplaats Newquay. Dit bleek een kustplaats te zijn van het type vergane glorie. En ons hotel had ook duidelijk zijn beste jaren achter zich. Het was groot en van binnen enorm verouderd. Er was zeker al 40 jaar niets meer gedaan aan enige modernisering. En het hotel zat vol met een groep 60-jarige Engelsen, die zo’n goedkoop reisje hadden geboekt waarbij er tijdens het busreisje elektrische dekens worden aangesmeerd.

De fietsdag was overigens geweldig. Een groot deel van de dag hebben we langs een railroad trail gefietst en dat betekent grotendeels vlak en dwars door prachtige bossen. Maar ook langs mooie stranden en op 1 van die stranden hebben we de lunch genoten (die we in het supermarktje in het dorpje hadden ingeslagen). Het leven kan zo simpel en toch mooi zijn.

Dag 12 vrijdag 20 juni 2014

Bestemming :Penzance
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :5:32
Afgelegde afstand :80
Gemiddelde snelheid :14,3
Maximale snelheid :49
Stijgings percentage :13%
Totaal aantal km :953
Weer:26

De elfde dag

Eerst even iets over de “wildlife” In Engeland. Chris heeft gisteren een eekhoorn overreden. En dat is op zich niet raar, want het sterft in Engeland van de eekhoorntjes. Maar toch is het even schrikken als zo’n eekhoorntje vlak voor je wiel oversteekt en je midden over het beestje heenrijdt. Het doet je ook nadenken over wat er zou gebeuren als je met 60 km per uur naar beneden suist en er niet een eekhoorn, maar een vos vlak voor je wiel oversteekt. Want vossen zie je dus ook vrij veel in Engeland. En overigens niet alleen op het platteland, maar we hebben zelfs ook vossen gezien in de straten van London. Verder hebben we ook herten gezien en wilde pony’s. Aan wildlife dus geen gebrek. En gelukkig hebben we tot op heden niet meer dan een eekhoorntje voor onze wielen gekregen.

Het doel van vandaag was Penzance en van daaruit is het nog slechts 40 km naar ons einddoel (Lands-End).

De rit van vandaag was ook weer zeer afwisselend. Zo kwamen we niet alleen langs prachtige stranden maar ook langs een tinmijn. De grond was door het metaal oranje-rood gekleurd en dat gaf een schitteren effect. Vandaag hebben we circa 80 km gefietst maar met zeer veel klimmen en dalen. En omdat we daarnaast uitgebreid de tijd hadden genomen om koffie te drinken en te lunchen kwamen we pas om circa 6 uur bij ons appartement aan.

Dag 13 zaterdag 21 juni 2014

Bestemming :Land’s End
Vertrektijd :10:00
Aankomst tijd :16:00
Gereden tijd :3:30
Afgelegde afstand :52
Gemiddelde snelheid :14,6
Maximale snelheid :46,5
Stijgings percentage :16%
Totaal aantal km :1005
Weer:22

De twaalfde dag

Vandaag was het de bedoeling om ons einddoel te bereiken : Land’s-End.

We moesten hiervoor een rondje maken vanaf onze “thuisbasis” in Penzance. Het zou slechts een rondje worden van 50 km, dus een makkie. Er stonden wel weer wat steile klimmetjes op het programma, maar de benen zijn ondertussen zo sterk dat een colletje van de zwaarste categorie geen enkel probleem meer oplevert. Afstappen is geen optie meer. Opnieuw was het een prachtige zonnige dag met een temperatuur van rond de 20 °C. Tot op heden heb ik niet over het weer gesproken omdat ik het noodlot niet wilde tarten. Maar nu we het einddoel hebben bereikt durf ik eindelijk wat te zeggen over het weer van de afgelopen 2 weken. We hebben geweldig mazzel gehad, want het is twee weken lang zonnig geweest met een temperatuur tussen de 20 en 25 °C. Beter fietsweer kan je niet wensen. En dat in een land wat de reputatie heeft dat het iedere dag regent. Ik heb van Jacqueline een dure ademende regenjas gehad voor mijn verjaardag, want ik ging er vanuit dat ik een goede regenjas vaak nodig zou hebben. Sorry, Jaqueline, de dure regenjas is mijn tas niet uit geweest.

Het einddoel “Land’s-End” viel een beetje tegen. Land’s End bestond uit een aantal giftshops en een ongezellige koffietent. Dus om daar meer dan 1000 km voor te fietsen is een beetje dom (zou Maxima zeggen). Maar de omgeving was weer prachtig. We kwamen op de weg naar Land’s End en na Land’s End een aantal schitterende stranden en baaitjes tegen. Zuid-Engeland kan zich wat dat betreft makkelijk meten met landen als Zuid-Frankrijk Italie en Griekenland. Het mooie van Zuid-Engeland is dat het minder verziekt is door het toerisme. Op meest prachtige plekken is het nog zeer rustig en staan er geen friet-tenten en ijs-kraampjes. Vandaag waren we bij een schitterende baai aan het einde van een doodlopend fietspad. Er was daar verder niets. Alleen azuur-blauw water, een wit keien strand, rotswanden, groene hellingen en ruines uit lang vervlogen tijden. We hebben simpelweg genoten en zijn daarna weer op de fiets gestapt en zijn de steile helling op geknald. In het dorpje bovenaan de klif hebben we vervolgens bij de enige pub (naast de kerk) een lunch genoten. Het leven kan zo simpel zijn en toch zo mooi zijn. Amen.