Reisverslag De groene weg naar de Middellandse Zee (Toulon) 2008

De reis naar Rome was fantastisch en al vrij snel toen we thuis waren kwam het gevoel naar boven om nog eens zo’n reis te maken. Alleen was voor sommige 3 weken toch wel lang, dus het vervolg voor volgend jaar moest korter worden. Zo zijn we uitgekomen op de groene weg, dat is ongeveer 1400km en dat moet in 2 weken goed te doen zijn. De groep is bijna hetzelfde alleen is Jaap ingeruild voor Chris. Jaap heeft namelijk in de mei vakantie met zijn dochter een rondje door Nederland gefietst. Het vertrek staat gepland voor 3juli dit is zo gepland omdat de school vakantie 2 weken later begint. Chris wil namelijk aansluitend nog 2 weken vakantie vieren aan de Cote d Azur met vrouw en kinderen. Die vliegen daar naar toe en wachten hem op om nog even lekker te genieten aan de Middellandse Zee. De andere 3 vliegen op 20 juli vanuit Toulon naar Rotterdam.

Even voorstellen dit zijn de mannen die naar Toulon gaan fietsen van links naar rechts Chris Vredenbregt, Rob Esser, Ben v/d Berg, Rob Jans

Dag 1 Donderdag 3 juli 2008
Bestemming : Schaft
Vertrektijd : 8:00
Aankomst tijd : 20:00
Gereden tijd :6:35
Afgelegde afstand : 144
Gemiddelde snelheid :21,7
Maximale snelheid : 37,5
Stijgings percentage :
Totaal aantal km : 144
Weer : 20graden

Ik ging om 7:30 naar buiten om mijn fiets en die van Ben en Chris die ze gisteren al gebracht hadden buiten te zetten. Helaas was het weer niet al te best het regende. Om 7:45 arriveerde de eerste fietser Ben, Rob was er niet veel later Chris was er als laatste. Na afscheid genomen te hebben van familie en collega’s zijn we om 8:15 vertrokken het was ondertussen droog geworden dus dat was wel lekker. Om 9:00 kwamen we aan bij van der Valk op de kinderdijk waar we afgesproken hadden met mijn vader die ons trakteerde op koffie met een appelpunt die er wel in ging. Nog bedankt Pa. Om 9:50 gingen we verder richting Gorinchem waar we de pont moesten hebben naar Sleeuwijk. We waren nog maar net over of het begon weer te regenen. Regenpak aangetrokken en verder gefietst. Na ongeveer 10 km kon het regenpak weer uit en is het voor de rest van de dag droog gebleven met af en toe een paar druppels. Rond lunchtijd zijn we gestopt bij een caravan waar aardbeien en kersen werden verkocht we werden gelijk door de aardige eigenaresse aan het werk gezet. Onze taak was het plaatsen van de uithang borden daarmee hebben we gratis fruit verdiend. Vervolgens hebben we nog een wedstrijdje kersen spugen gedaan. Rond 18:30 kwamen we aan in Schaft waar de camping is. We fietsten langs een eetcafé en besloten alvast te gaan eten, mede omdat we niet zeker wisten of we op de camping konden eten. We hadden namelijk na de lange rit geen zin meer om zelf eten klaar te maken. We hebben een Italiaanse kuus gegeten? Dat bleek een varkenshaas te zijn gepaneerd in ei en kaas en krokant gebakken. Het was een klein portie maar wel lekker. Om 20:00 kwamen we aan op de camping en bleek dat je daar ook kon eten maar vast niet zo lekker als wat wij gegeten hebben. Tentjes opgezet en een lekkere douche genomen. Daarna hebben we nog een biertje gedronken in de kantine. Rond 22:30 zijn we gaan slapen we lagen nog maar net in de tentjes of het begon weer te regenen. Het getik van de regendruppels op de tent zorgde ervoor dat ik snel in slaap viel of waren het de biertjes? Helaas is er geen internet op de camping.

Dag 2 Vrijdag 4 juli 2008

Bestemming : Thimister
Vertrektijd : 9:00
Aankomst tijd :18:30
Gereden tijd : 5:30
Afgelegde afstand : 109
Gemiddelde snelheid :19,6
Maximale snelheid : 44
Stijgings percentage : 5%
Totaal aantal km : 253
Weer : 25graden

Om 5:10 werd ik wakker door de vogels, toch weer in slaap gevallen tot 6:30. Het is weer even wennen slapen in de natuur. Toch nog even blijven liggen tot 7:00 uur. Het inpakken ging vrij vlot we zaten om 9:00 op de fiets richting dorpshuis waar we kunnen internetten. Daar aangekomen bleek dat het dorpshuis op vrijdag dicht is. Helaas dan maar niet de site bijwerken. Na ongeveer 25 zaten we op een mooi jaagpad langs het Willemskanaal die 35 km lang is naar Maastricht. We hadden een pittige wind tegen 4tot5. In het begin was het leuk dat jaagpad maar na 25 km werd het knap vervelend met die tegenwind. Om 13.30 uur reden we Maastricht binnen. Op het Vrijthof hebben we geluncht. Het was druk op het Vrijthof mede door een optreden van Andre Rieu. Chris is gisteren tegen Rob aangevallen met zijn fiets waardoor Rob een pijnlijke knie heeft opgelopen. Rob heeft vandaag ook weer last van zijn knie. In de loop van de dag ging het beter bij het bereiken van de heuvels (dat vond de groep erg jammer). Na de lunch hebben we bij een internet café de site bijgewerkt. De route “de groene weg” begint in Maastricht. We hadden al vrij snel de juiste route gevonden om uit Maastricht te komen. Het begon met een vlakke aanloop richting de heuvels. Na ongeveer 7 km kwamen de eerste hellingen en dat is voor de rest van de dag zo gebleven. Aan de route zijn weinig campings, waardoor we dit keer genoodzaakt waren een chambre d’hotes te nemen. Wat een onverwachts genoegen was. Beide Robben hebben vervolgens in de badkuip de was gedaan. Chris heeft nog een paar foto’s genomen van deze gedenkwaardige gebeurtenis, maar verder geen hand uitgestoken. We hebben s ’avonds in het dorpscafé gegeten. Keuze was er niet, we konden kiezen uit spaghetti of spaghetti.

Dag 3 Zaterdag 5 juli 2008

Bestemming : Sart
Vertrektijd : 9:15
Aankomst tijd : 7:30
Gereden tijd : 4,27
Afgelegde afstand : 78
Gemiddelde snelheid :17,3
Maximale snelheid : 63,5
Stijgings percentage : 11%
Totaal aantal km : 331
Weer 25graden

Van de Hemel in de Hel.

We hebben heerlijk geslapen in onze chambre d’hotes. De dag begon uitstekend met een uitgebreid ontbijt. De vriendelijke eigenaresse van het pension had zelfs wat bananen voor ons klaargelegd, zodat we voldoende energie hadden om de dag door te komen. Het fietsen begon zwaar met een aantal stevige lange klimmen, we schoten daarom weinig op en rond lunchtijd hadden we pas 30 km afgelegd. Het weer was echter uitstekend en de omgeving prachtig. Veel natuur afgewisseld met wat leuke kleine Belgische dorpjes. De dorpjes waren echter compleet uitgestorven en bij de meeste vrijstaande huizen met ruime kelders krijg je toch een beetje een Dutroux gevoel. Het plan was om onze lunch bij een buurtsuper te scoren, maar die was helaas gesloten. Daarom hebben we maar weer spaghetti en lasagna bij een leuk restaurantje gegeten. In de Belgische Ardennen sterft het van de groepjes met racefietsers, maar er zijn maar weinig gekken die met zoveel bepakking op weg zijn naar Zuid Frankrijk. Na de lunch volgde er nog een aantal pittige klimmen. Het laatste deel van de dag was gelukkig wat vlakker, want de heuvels en de warmte hadden toch hun tol geëist. Na ongeveer 75 km haalt Rob zijn TomTom te voorschijn want het is tijd om een camping te zoeken. Er blijkt een camping te zitten op ongeveer 5 km afstand. De laatste km´s begint het ineens te regenen. Dit blijkt een voorbode te zijn van de hel waar we uiteindelijk in belanden. De camping is zeer ouderwets en Spartaans. De eigenaar past goed in dit plaatje, want hij is bijna 100 jaar en heeft waarschijnlijk nog meegevochten in de eerste WO. We moeten allemaal onze Ausweisch tonen en krijgen duidelijke instructies wat we wel en vooral niet mogen op de camping. De rest van de camping wordt vnl. bevolkt door oerlelijke, uitgezakte, jeu de boulende Belgen. Na het opzetten van de tent en het douchen, willen we bij de Taverne naast de camping wat gaan eten. Maar helaas de Taverne blijkt al lange tijd gesloten te zijn. Na wat onderhandelingen en het raadplegen van de TomTom besluiten we op de fiets te stappen om 4 km verder bij een Auberge wat te gaan eten. De Auberge blijkt in de praktijk eerder 6 km verder te liggen en buiten staat dat men er ook Nederlands spreekt. Binnen zitten een paar platte Schiedammers die in goed Nederlands ons vertellen dat we niets te eten kunnen krijgen want men heeft het te druk (pokke holanders).Uiteindelijk besluiten we terug te gaan naar de camping om zelf een lekker potje te koken.

Dag 4 Zondag 6 juli 2008

Bestemming : Ettelbruck
Vertrektijd : 9:30
Aankomst tijd : 18:15
Gereden tijd : 5,14
Afgelegde afstand : 96
Gemiddelde snelheid :18,1
Maximale snelheid :62,5
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km : 438
Weer : 20graden

Een kijkje in het hoofd van de eenzame fietser.

Ik snap niet waarom, maar vandaag vroeg Rob mij (Chris) weer een stukje in het dagboek te schrijven. In plaats van een gedetailleerd verslag van onze dagelijkse beslommeringen en wat we allemaal wel en niet gegeten hebben, leek het mij leuk om de trouwe lezer vandaag te trakteren op een kijkje in het hoofd van de eenzame fietser.

Waar denkt een mens zoal aan als hij met volle bepakking 100 km per dag door heuvelachtig landschap fietst.

Je denkt in ieder geval niet meer aan je werk. Dat is vanaf het eerste uur een ver van mijn bed show. Ook denk je niet aan de zin van het leven. Ook dagelijkse futiliteiten, zoals het buiten zetten van de vuilnisbakken, het hok van de cavia verschonen, het bed verschonen, houden je totaal niet meer bezig.

Maar wat dan wel?

Nou, heel simpel: Verdomme, weer zo´n klote berg. Het lijkt wel of we alleen maar windje tegen hebben. Shit, als het dadelijk maar niet gaat regenen. Mijn bovenbenen gaan nu wel heel erg pijn doen, zouden ze dadelijk uit elkaar klappen. Ik wou dat ik niet zo veel bagage had meegenomen.

Maar ook positieve gedachten zoals: Dit maak je maar 1 keer in je leven mee. Er zijn maar weinig mensen die met dit nadoen. Ik ga het redden. Wat een prachtige omgeving, dit zou ik nooit zo ervaren als ik hier met de auto doorheen zou jakkeren. Over een uur gaan we lekker koffie drinken en misschien hebben ze wel warme appeltaart met slagroom.

Ook ga je continu zitten rekenen: Nog maar 1270 km naar Marseille. Ik ga met 10 km per uur de berg op en ga met 40 km per uur naar beneden, dat betekent dat ik 4x zo lang aan het klimmen ben dan dat ik aan het dalen ben (verdomme, dalen is veel leuker dan klimmen).

Zo nu weten jullie een beetje wat er om gaat in het hoofd van een fietser. Het is waarschijnlijk een flinke domper, maar leer er maar mee leven. Of ga zelf ook fietsen.

Nu toch nog een heel kort verslag van de dag voor diegene die erin geïnteresseerd zijn : redelijk lekker weer, vele lastige klimmetjes, lekker uitsmijter gegeten, prachtige camping, tonijnsalade als voorgerecht en Spaanse stoof als hoofdgerecht. Rob nog steeds last van knie (maar gaat wel gewoon als een speer de berg op).

Dag 5 Maandag 7 juli 2008

Bestemming :Yutz
Vertrektijd :10:00
Aankomst tijd :20:15
Gereden tijd :6:00
Afgelegde afstand :109
Gemiddelde snelheid :18
Maximale snelheid :55
Stijgings percentage :9%
Totaal aantal km :547
Weer : 16graden

Black monday

Toen we rond een uur of 8 wakker werden was het bewolkt, maar gelukkig nog wel droog. Omdat de hemel er best wel dreigend uit zag hebben we vrij snel ontbeten en onze tenten afgebroken en de spullen ingepakt. Jaap ( de collega die vorig jaar ook op de fiets was meegegaan naar Rome) bleek in de buurt van Luxemburg te zijn voor zijn werk. Na wat ge-bel en ge-TomTom troffen we elkaar bij een winkelcentrum op ongeveer 20 km voor de stad Luxemburg. Daar hebben we koffie gedronken en inkopen gedaan bij de supermarkt. Het was best leuk om even bij te praten met Jaap, maar uiteindelijk zorgde het voor 1,5 uur oponthoud. En die 1,5 uur heeft ons later op de dag de kop gekost. In de uren na de koffiepauze hebben we het eerst nog droog kunnen houden.

Luxemburg staat vnl. bekend als het land waar je goedkoop kunt tanken, voordat je met hoge snelheid over de route du soleil naar Zuid Frankrijk jakkert. Als je durft te zeggen dat je naar Luxemburg op vakantie gaat wordt je meewarig aangekeken en begrijpt niemand wat je daar moet zoeken. Maar als je op de fiets door Luxemburg fietst dan zie je pas dat het een prachtig land is. Prachtige natuur, leuke dorpjes, mooie kasteeltjes en lang niet zo mistroostig als grote delen van België.

Tot nu toe vraagt iedereen zich waarschijnlijk af waarom de titel “Black Monday”. Is dat alleen maar om de aandacht van de nietsvermoedende lezer te trekken. Nee, na de lunch werd alles beduidend slechter. Ten eerste hebben we ons te pletter moeten zoeken naar de juiste weg. In het boekje van de “Groene Weg” stond het vandaag heel belabberd omschreven (nee, natuurlijk ligt het niet aan ons!) en we denken er nu over om de schrijver voor het gerecht te slepen. Als we het einddoel hebben bereikt zal die rancune wel weer gezakt zijn. Het zoeken naar de juiste weg en af en toe verkeerd rijden heeft ons vandaag veel tijd gekost. Als het daarbij was gebleven hadden we het nog steeds geen “Black Monday” genoemd, maar het begon ook nog flink te regenen en te waaien. En natuurlijk kwam de wind (kracht 5 a 6) pal uit het zuiden. En laten wij daar nou net naartoe rijden. Zeiknat, onderkoeld en redelijk vermoeid besluiten we na ongeveer 100 km een hotel te gaan zoeken, want we hadden al gezien dat de dichtstbijzijnde camping heel ver weg was. Het dichtstbijzijnde hotel ligt op ongeveer 5 km maar blijkt helaas vol te zitten. De enige oplossing is om weer ongeveer 10 km door de zeikregen terug te fietsen om daar in een Campanile hotel te duiken. Maar ook dit hoort bij een fietsvakantie. En als je niet door (spreekwoordelijke) dalen heengaat kan je ook niet echt genieten van de hoogtepunten. En de sfeer is nog steeds goed en uiterst positief.

Dag 6 Dinsdag 8 juli 2008

Bestemming :Chateau salins
Vertrektijd : 9:15
Aankomst tijd :17:15
Gereden tijd :5:20
Afgelegde afstand :93
Gemiddelde snelheid :17,4
Maximale snelheid :55
Stijgings percentage :9%
Totaal aantal km :640
Weer : 16graden

Alles is relatief

Het ontbijt in het Campanile hotel was boven verwachting. Vers geperste sinaasappelsap, warme croissants met chocolade, vers fruit met kwark. Al met al een goede basis voor een zware dag. Om ongeveer 9 uur vertrokken we met regen en zware wind tegen. We waren op het ergste voorbereid want de weersverwachting gaf aan dat het de hele dag zou regenen met een temp van 16 gr.. Als we nu aan het einde van de dag de balans opmaken dan is het best meegevallen. Als vrij snel na vertrek werd het droog en heel af en toe kwam zelfs de zon even door. We hadden echter wel bijna de hele dag een zware wind tegen. Als je van het ergste uitgaat valt het dus uiteindelijk best wel mee ( alles is relatief).

We hebben de hele dag door het desolate Noord-Frankrijk gefietst. De natuur is mooi maar voor de rest valt er werkelijk niets te beleven. Sommige dorpjes waren werkelijk compleet verlaten en op een gegeven moment begonnen we zelfs te twijfelen of er niet een vreselijke ramp had plaatsgevonden en dat men was vergeten ons te informeren. De hele dag zijn we geen bakkertje, restaurantje of supermarktje tegengekomen. En we hadden daardoor dus ook geen lunch. Om 2 uur zijn we in een verlaten dorp bij een verlaten en vervallen bushalte gestopt om onze voorraad op te eten. De lunch bestond uit oud roggebrood en cup-a-soup. Voor de buitenstaander klinkt dit misschien nogal zielig, maar toch heeft het wel zo zijn charmes. En nogmaals alles is relatief, want we hadden ten minste nog wat te eten. Voor degen die dit nog niet hebben meegekregen we rijden de zogenaamde “groene route”. Vandaag hebben wij dit omgedoopt tot de “dode route”. Voor vertrek had Rob ons helaas vergeten te vertellen dat volgens de schrijver van het boekje ( en de bedenker van de route) de ervaren fietser circa 4 weken nodig heeft om deze route af te leggen. En wij moeten de klus in 2 weken zien te klaren. Sommige mensen zouden zeggen dat met deze laatste opmerking wordt gevraagd om applaus, maar bewaar het applaus maar tot we daadwerkelijk ons einddoel bereikt hebben. We troosten ons voorlopig maar met de gedachten dat de ervaren fietser uit het boekje een fors aantal rustdagen heeft ingebouwd of zo ervaren is dat hij inmiddels bejaard is. En een rustdag is een luxe die wij ons niet kunnen permitteren.

Rond een uur of 5 kwamen we aan in het eerste dorpje van de dag waar zowaar levende wezens rondliepen. Er was zelfs een Lidl (die nog open was ook) en een soort natuurcamping ( niet te verwarren met de zogenaamde naturisten camping). Bij de Lidl hebben we ons avondeten bij elkaar gesprokkeld en nadat we de tenten hadden opgezet hebben de beide Robben een heerlijk potje gekookt.

Dag 7 Woensdag 9 juli 2008

Bestemming : Mirecourt
Vertrektijd : 10:00
Aankomst tijd : 19:15
Gereden tijd :5,32
Afgelegde afstand : 100
Gemiddelde snelheid :18,1
Maximale snelheid :45
Stijgings percentage : 12%
Totaal aantal km : 740
Weer : 22graden

De boycot

Vandaag hebben we in het dorp Charmes van circa 5 tot 6 uur in een internet café de weblog bij zitten werken. Dit in de naïeve veronderstelling dat de “achterban” dit leuk vindt om te lezen. Toen we daarna echter de reacties op de weblog lazen kwamen we tot de toch wel iets trieste conclusie dat deze veronderstelling onjuist blijkt te zijn. Er stonden slechts een zeer beperkt aantal reacties op. De groep heeft daarom vandaag unaniem besloten de achterban te boycotten. Waarschijnlijk interesseert het jullie toch geen reet (excuse le mot), want jullie reageren toch niet.

Dag 8 Donderdag 10 juli 2008

Bestemming : Scey sur Saone
Vertrektijd : 9:15
Aankomst tijd : 18:00
Gereden tijd :5:29
Afgelegde afstand : 101
Gemiddelde snelheid :18,3
Maximale snelheid : 60
Stijgings percentage : 13%
Totaal aantal km : 841
Weer : 30graden

De geur van smeltend asfalt

Achteraf bezien hebben we toch wel een beetje spijt van onze botte reactie van gisteren. Maar in onze situatie, waarin je iedere dag tot het uiterste gaat en leeft van de natuur, zijn gevoelens en reacties nu eenmaal zeer primitief. Om onze echt geïnteresseerde en trouwe achterban niet te veel te duperen volgt hierbij toch een kort verslag van de belevenissen van gisteren.

Het was een heerlijke dag met veel zon en zeer aangename temp.. De omgeving wordt langzaam mooier met prachtige bossen en leuke dorpjes. S ‘middags hebben we pizza gegeten op een leuk terras met uitzicht op de zomerverblijven van Napoleon ( ik geloof dat ik de historische feiten nu een beetje verdraai, maar het was in ieder geval een mooi oud gebouw). Door gebrek aan campings hebben we s ‘avonds onze intrek genomen in hotel La Lutz in het dorpje Mirecourt. Tot zover een kort verslag van de belevenissen van gisteren.

Vanmorgen zijn we zoals gebruikelijk om ongeveer 7 uur opgestaan en hebben om 8 uur het halve ontbijtbuffet van het hotel leeggeplunderd. Die Fransen nemen zelf s ‘morgens alleen een croissantje met een kopje koffie, dus die staan raar te kijken naar wat wij allemaal wegdouwen. We moeten wel, want we verbranden ook veel op zo’n dag. De schrijver van dit verhaal (de exacte naam wordt om juridische redenen niet vernoemd) heeft ook nog een hoofdkussen achterover gedrukt om tijdens de campeernachten wat beter te kunnen slapen. Sommige lichamen blijken nl niet gebouwd te zijn om de nacht door te brengen op een dun matje en een veel te klein kussen.

Om 9 uur vertrokken we uit Mirecourt met een heerlijk zonnetje en zeer aangename temp.. In de loop van de dag liep de temp zelfs op tot 31 gr.. Bij deze temp begint het asfalt zelfs te smelten.

De ervaren fietser (en daartoe rekenen we onszelf ondertussen) wet dan dat je de donker zwarte stukken asfalt moet zien te vermijden. Die stukken zijn namelijk kleverig en je banden blijven hieraan plakken en dit remt de snelheid. En we hebben een strak schema dus laten we ons door niets en niemand afremmen. Ondanks de redelijk hoge temp was het toch aangenaam fietsweer, want er stond een verkoelend windje. S’middags hebben we in een bos in de schaduw van de bomen stokbroden gegeten, die we een dorpje daarvoor bij de plaatselijke boulangerie hadden gekocht. Rond 6 uur kwamen we op onze camping aan bij het plaatsje Scey sur Saone, een pitoresk plaatsje aan het riviertje de Saone. We hebben onze tent opgezet aan de waterkant met op de achtergrond het zachte geruis van een watervalletje. Het begint zowaar op een echte vakantie te lijken.

Dag 9 Vrijdag 11 juli 2008

Bestemming : Arc et senans
Vertrektijd : 10:45
Aankomst tijd : 18:30
Gereden tijd : 5,12
Afgelegde afstand :100
Gemiddelde snelheid :19,2
Maximale snelheid : 50,5
Stijgings percentage : 7%
Totaal aantal km : 941
Weer : 20 graden Half bewolkt

Het romantische hotelletje en de spirituele ervaring

S’morgens werd Rob J op pad gestuurd om ontbijt te halen. Dat bleek een behoorlijke fout te zijn. Want Rob zijn ogen zijn groter dan 4 magen bij elkaar. Aangezien we zo weinig mogelijk mee willen nemen op de fiets, zat er niets anders op dan alles alleen maar naar binnen te stouwen. Tijdens de eerste km’s zorgde het schommelen van de buik voor de nodige onbalans en raakte Rob zelfs bijna van de weg.

Over de fietsdag zelf valt weinig te vermelden. Het was aangenaam weer en aan de mooie omgeving ga je na een paar dagen ook wennen.

Ongeveer een half uur voordat we bij ons einddoel voor deze dag kwamen begon het echter enorm te regenen. Ondanks dat we onze regenjassen hadden aangetrokken waren we binnen een paar minuten zeiknat. Gelukkig zagen we al snel een hotelletje. Toen we al druipend bij de receptie stonden werd ons vriendelijk verteld dat het hotel “complet” was. In werkelijkheid denk ik dat de eigenaresse bang was dat we haar mooie kamers zouden bevuilen. We werden doorverwezen naar hotel de Hoop. De naam van het hotel gaf ons de moed om nog 2 km door te fietsen. Daar werden we welkom geheten in een zeer romantisch familie hotelletje met prachtig gerenoveerde kamers. Er was slechts 1 kamer met aparte bedden. Rob J en Chris waren de uitverkorene die samen de nacht in een 2 persoonsbed mochten doorbrengen. Aangezien we al meer dan een week van huis waren overwoog Chris om op de grond te slapen. Omdat we in het hotel niets konden te eten waren we genoodzaakt om weer 2 km terug te fietsen om daar in een knus restaurantje wat te eten. Toen we bij het schemeren terug fietsten naar ons hotel kwamen we langs een soort grote poort met Romeins aandoende zuilen met aan beide zijden hoge muren. We waren nieuwsgierig dus gluurden we door het grote sleutelgat naar binnen. Daar zagen we een heel groot plein met daaromheen diverse grote gebouwen in Romeinse stijl. Opeens stond er iemand voor het sleutelgat die vroeg of we naar binnen wilden en natuurlijk wilden we dat. Eenmaal binnen bleek al snel dat we in een soort sekte waren belandt. De man die ons binnen had gelaten verdween direct weer uit ons gezichtsveld. In de diverse gebouwen waren er verschillende sessies aan de gang. De sekte leden keken ons niet aan en het leek alsof we niet bestonden. In de ene ruimte (bestaande uit hoge gewelven) waren mensen zachtjes aan het fluisteren bij het licht van rode lampjes. In weer een andere ruimte een zeer doordringende muziek klonk (a la Jean Michel Jarre)terwijl er in het midden van de ruimte mensen op matjes lagen te mediteren. Al met al een zeer aparte ervaring.

Dag 10 Zaterdag 12 juli 2008
Bestemming : Chancia
Vertrektijd : 9:15
Aankomst tijd : 18:30
Gereden tijd : 5,21
Afgelegde afstand :103
Gemiddelde snelheid :19,1
Maximale snelheid : 59
Stijgings percentage : 11%
Totaal aantal km : 1044
Weer :20 graden bewolkt

De muur

Na een schamel, maar met liefde bereidt, ontbijt verlieten we om circa 9 uur het hotel. We hadden op de kaart al gezien dat ons na 30 km een zware beproeving stond te wachten. De beproeving bestond uit een klim van circa 4 km met een stijgingspercentage van 8 a 9 %. De meeste lezers zullen nu zoiets hebben van : Nou en, dat is toch niet zo schokkend. Dat zijn dan waarschijnlijk de lezers die s’avonds met een zak chips in de ene hand en een biertje in de andere hand naar de samenvatting van de Tour zitten te kijken. Daar zien ze dat hun helden met ogenschijnlijk het grootste gemak bergen als de Alp d’Huez bestijgen. We praten dan over klimmen van 14 km met stijgingspercentages van 10 a 11 %. Dat klinkt allemaal wel indrukwekkend, maar vergeet niet dat die pseudo helden op fietsjes van 7 kg omhoog fietsen, terwijl wij met fietsen van 50 kg (incl. bepakking) omhoog sprinten.

Na deze stevige klim van 4 km volgde er nog een aantal kortere klimmen, maar daar raakte we niet meer van onder de indruk.

Bij de laatste klim gingen we zelfs iemand op een racefiets voorbij. Rob J kan daar helemaal lyrisch van worden. We vergeten voor het gemak dan maar even te vertellen dat de racefietser leed aan zwaar overgewicht en waarschijnlijk voor het eerst sinds 20 jaar weer eens op een fiets was geklommen.

Halverwege de dag kwam Chris tot de conclusie dat we de komende 2 dagen (zondag en 14 juli) waarschijnlijk nergens wat zouden kunnen kopen en de meeste kleine cafés en restaurantjes dicht zouden zijn. Er ontstond een lichte vorm van paniek ( met name bij Chris). Maar oplossingen waren er niet. Dus was de conclusie dat we dan maar moesten leven van de restjes die er nog in onze tassen zaten (geen prettig vooruitzicht). Hoe dit drama verder afloopt leest U in de verslagen van de komende dagen.

Dag 11 Zondag 13 juli 2008

Bestemming : Saint Romain de Jalionas
Vertrektijd : 10.00
Aankomst tijd : 17.00
Gereden tijd : 5.00
Afgelegde afstand :102
Gemiddelde snelheid :20,5
Maximale snelheid : 45
Stijgings percentage : 9%
Totaal aantal km : 1146
Weer :18°C Bewolkt en later regen op de camping

De hoerenkast en de wielerronde

De hele nacht heeft het geregend en toen we wakker werden moesten we onze tent nat inpakken. Bij de plaatselijke pizzeria hadden we de vorige avond al geregeld dat we s’morgens een ontbijt konden nuttigen. De eigenaar was blijkbaar voor ons vroeg opgestaan en had voor ons een provisorisch ontbijtje klaar gemaakt. Omdat het zondag was en we er eigenlijk op hadden gerekend dat we 2 dagen niet eten zouden krijgen waren we hier zeer gelukkig mee. Op de camping konden we nog wat stokbroden achterover drukken dus onze lunch was ook zeker gesteld.

Zodra we op de fiets stapten werd het droog. De hele ochtend fietsten we langs het riviertje de Ain, tussen vrij hoge rotswanden en begroeide heuvels door. We reden langs prachtige watervalletjes, mooie oude bruggen en schitterende vergezichten. Nu begrepen we waarom deze route de groene route heet. Rond een uur of 12 kregen we trek in koffie. In een klein dorpje langs de Ain ontdekten we een leuk klein oud cafe’tje. Toen we binnen kwamen merkte Rob J al op dat de eigenaresse die ons van koffie voorzag iets weg had van een hoerenmadamme!! Toen Chris vroeg waar de toiletten waren werd hij via een trap naar de kelder gestuurd. De kelder bestond uit een grote donkere obscene ruimte met diverse donkere nisjes, een bar en een podium. Dit was inderdaad onmiskenbaar een hoerenkast. Toen we later naar buiten liepen zagen we op de gevel van het pandje de aanduiding “club privé”.

Dit was echt wel het laatste wat je zou verwachten in zo’n idyllisch dorpje in the midlle of no-where. Even voor de duidelijkheid : na de koffie zijn we direct weggegaan en we zijn verder gefietst.

Na de lunch werden we op een landweggetje tegengehouden door een motoragent (genaamd Frank). Er bleek een wielerronde gaande te zijn. Nadat het peloton voorbij was geraasd vervolgde de motoragent zijn weg en wij konden weer verder fietsen. Na het peloton kwamen er echter nog een heleboel achterblijvers en daar zaten wij ineens midden in met onze “bakfietsen”. Toen we door de racefietsers werden ingehaald konden Rob J en Chris het niet nalaten om er achteraan te gaan en aan te haken. Dit lukte voor enige minuten en de coureurs keken geschokt achterom dat ze werden bijgehouden door een stel van die Hollandse idioten op een bakfiets.

Dag 12 Maandag 14 juli 2008

Bestemming :Hauterives
Vertrektijd : 10.15
Aankomst tijd : 18.30
Gereden tijd : 5,26
Afgelegde afstand :101
Gemiddelde snelheid :18,3
Maximale snelheid : 57,5
Stijgings percentage : 13%
Totaal aantal km : 1247
Weer :20°C bewolkt

Het Team

Vandaag is er niet zo veel schokkends gebeurd op fietsgebied. In het verslag van vandaag richt ik mij daarom op een omschrijving van de taakverdeling binnen het team.

Laten we beginnen met Ben. Ben is binnen de groep gebombardeerd tot waarschuwings-smurf. Zijn taak is om de andere teamleden te waarschuwen voor allerlei soorten gevaren. Mannen, zijn de standaards ingeklapt? Als je nl vergeet om je standaard in te klappen dan maak je bij de eerste de beste bocht een enorme schijver over het asfalt. Zijn de bidons gevuld met water? Als je ergens in the midlle of no-where zonder water komt te staan is de kans groot dat je het niet overleeft. Deze waarschuwingsfunctie gaat zo ver dat Ben nu uiteindelijk altijd de schuld krijgt als er iets fout gaat. Ben, waarom heb je verdomme niet gewaarschuwd dat ik water bij moest vullen?

Rob E is de organisatie-smurf. Hij heeft alles bij zich wat de rest is vergeten. Je kan het zo gek niet bedenken of Rob heeft het. Elastiekjes, sambal, allerlei soorten kruiden, wasknijpers, strijkplank, etc. Daarnaast is Rob ook nog een top-kok. Hij is de Herman de Blijker van de camping. Hij is in staat met minimale ingrediënten toch een lekkere maaltijd te bereiden.

En dan Rob J. Het is moeilijk om daar iets positiefs over te zeggen. Het begint bij het feit dat hij de hele groep heeft voorgelogen over de lengte en moeilijkheidsgraad van deze route. Zoals al eerder aangegeven moeten wij de hele route in circa 2 weken afleggen terwijl het boekje aangeeft dat de ervaren fietser er 4 weken over doet. Daarnaast hield Rob de groep voor dat de route vrij vlak zou zijn. Nou, daar klopt ook niet zo gek veel van. Als we Rob een bijnaam moeten geven dan noemen we hem de berg-smurf. Hij gaat als een speer de berg op. Daar waar een normaal mens vertraagt als hij een berg op moet fietsen, versneld Rob juist; Voor de overige groepsleden kan dat uiterst irritant zijn, het lijkt dan of je zelf stil staat.

En als laatste Chris. In eerste instantie had hij zichzelf als taak toebedeeld dat hij de sfeer en de motivatie in de groep hoog moest zien te houden; Dit mede doordat hij geen andere sterke punten had waarmee de groep zijn voordeel zou kunnen doen. Dat rest van het team vond dat Chris aardig kon lullen en schrijven dus werd hij na 2 dagen al aangewezen als de schrijf- smurf. Aan mij dus de eer om de lezer mee te laten genieten van onze belevenissen gedurende deze “vakantie”.

Dag 13 Dinsdag 15 juli 2008

Bestemming :Crest
Vertrektijd : 12:00
Aankomst tijd : 18:00
Gereden tijd : 4,23
Afgelegde afstand :83
Gemiddelde snelheid :18,9
Maximale snelheid : 56,5
Stijgings percentage : 9%
Totaal aantal km : 1330
Weer :27 graden zonnig

Uiteindelijk de ontmoeting met onze grootste vijand

Voordat we uit Rotterdam vertrokken hadden we ons natuurlijk al een beeld proberen te vormen van deze reis. Daarbij hebben we ook gesproken over de mogelijke ontberingen die ons stonden te wachten. Aangezien we midden in de zomer vertrokken waren we het er unaniem over eens dat het warme weer waarschijnlijk onze grootste vijand zou worden. De verwachting was dat we het grootste deel van de reis zouden fietsen bij temp van 30°C of meer en dat de koperen ploert onze tere huidjes zou doen verschroeien.

Tot aan vandaag (dag 13) was eerder het tegenovergestelde het geval geweest. We hebben zelfs enkele dagen meegemaakt dat de temp rond de 15°C bleef hangen en dan is het met name tijdens afdalingen (waarbij je bezweet bent door de voorgaande klim) erg koud op de fiets. Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver. Toen we opstonden wachtte ons een strak blauwe hemel en al snel liep de temp op naar 25°C.

Voordat we daadwerkelijk uit het gezellige dorpje Hauterives vertrokken hebben we eerst bij een soort pottencafe ( ja, dat soort potten!) onze weblog deels bijgewerkt want we liepen sterk achter. Ik hoop dat jullie deze inspanningen weten te waarderen want dit kostte ons 1,5 uur en een hoop ergernissen.

Uiteindelijk vertrokken we pas om 12 uur en hadden we dus eigenlijk een halve rustdag opgenomen. In de loop van de dag liep de temp op tot circa 30°C en de zon scheen volop. Zeker bij het klimmen stroomt het zweet dan van je lichaam. Om goed zicht te houden zouden ze eigenlijk zonnebrillen moeten verkopen met ruitenwissers aan de binnenkant. Onder deze omstandigheden is het belangrijk dat je continu veel water drinkt. Onderweg moet je dan ook iedere mogelijkheid aangrijpen om water bij te tanken ( bij een cafe’tje als we koffie gaan drinken of zomaar bij een boer aanbellen en vragen of hij wat water voor ons heeft).

Rond een uur of 6 kwamen we aan bij de camping. Eindelijk troffen we een 3 sterren camping. De meeste voorgaande campings waren van een belabberde kwaliteit. Deze camping had zelfs een zwembad en dat hadden we de afgelopen 2 weken nog niet eerder meegemaakt. We hadden nog nooit zo snel onze tenten opgezet en zaten binnen een kwartier met een biertje bij het zwembad.

s’Avonds zijn we in het dorp Crest wat gaan eten en daarna het lokale nachtleven ingedoken. Het koste even wat moeite om Ben over te halen. Het nachtleven bleek te bestaan uit een buitenoptreden van een dansgroep van de Polenische eilanden (of zo iets). We hebben het erg laat gemaakt (het was zelfs al donker voordat we gingen slapen).

Dag 14 Woensdag 16 juli 2008

Bestemming :Orange
Vertrektijd : 9:00
Aankomst tijd : 17:15
Gereden tijd : 5,13
Afgelegde afstand :106
Gemiddelde snelheid :19,4
Maximale snelheid : 55
Stijgings percentage : 9%\
Totaal aantal km : 1432
Weer :30°c en zonnig

Hoe groter de offers des te mooier de beloning.

Toen we uit onze tenten te voorschijn kropen werden we opnieuw getrakteerd op een strak blauwe hemel. Er stonden ons vandaag 2 klimmen van elk 7 km te wachten. De eerste klim begon op ongeveer 30 km van de camping. Naast het feit dat de klim lang was, was hij op sommige punten ook vrij steil. Toen we na ongeveer 3 kwartier de top bereikten waren we redelijk kapot. Maar de afdaling daarna was werkelijk schitterend. De weg ging over een afstand van ong. 10 km langzaam naar beneden zodat we niet hoefden te trappen en de wind zachtjes door onze haren heen ruisde (althans voor sommige van ons). We reden langs hoge steile rotswanden, kleine watervalletje, kabbelende beekjes en door heerlijk geurende lavendel velden. Waarschijnlijk zou deze mooie omgeving veel minder tot ons zijn doorgedrongen als we niet eerst de zware offer van de lange klim hadden moeten doorstaan. Eigenlijk geldt dat voor alles : Je kan pas echt van iets genieten als je eerst je best er voor hebt moeten doen. Als we dezelfde klim met de auto hadden gedaan hadden we zeer waarschijnlijk geen oog gehad voor de prachtige omgeving tijdens de afdaling.

Een zelfde ervaring hadden we later die dag toen we aan het zwembad zaten van onze 3 sterren camping. Na een dag fietsen in de hitte is het werkelijk zalig om een duik te nemen in het koude water van het zwembad en daarna languit te gaan liggen op je ligbad en te luisteren naar de muziek op je I-pod. Stel nou, dat je al vanaf s’morgens 10 uur aan datzelfde zwembad kan gaan liggen, zonder dat je daarvoor enige inspanning hebt verricht. Dan is de ervaring toch een heel stuk minder. De moraal van dit verhaal lijkt me duidelijk.

Dag 15 Donderdag 17 juli 2008

Bestemming :La Roque d’ Antheron
Vertrektijd : 9:30
Aankomst tijd : 19;00
Gereden tijd : 5:49
Afgelegde afstand :115
Gemiddelde snelheid :19,1
Maximale snelheid : 57
Stijgings percentage : 10%
Totaal aantal km : 1544
Weer :30°c Zonnig

Net nu het leuk begint te worden is het al weer afgelopen

Zoals gebruikelijk verlieten we s’morgens rond een uur of 9 de camping. Het doel van deze dag was het dorp Rognes, dit is het splitsingspunt. Chris gaat vanaf dit punt alleen verder naar Marseille en de andere teamleden gaan verder naar Toulon. Het werd wederom een warme dag met veel zon. De temperatuur liep in de loop van de dag op naar 32°c. Het voordeel is dat wij langzaam aan deze hoge temperaturen hebben kunnen wennen.

Rond het middaguur passeerden we de stad Avignon. Weer zo’n stad die velen van ons kennen als een van de plaatsen die je passeert op weg naar het zuiden. Het is de plaats langs de Route du Soleil waarbij je tegen de kinderen achterin de auto zegt: nog even volhouden want we zijn er bijna. Maar als je op de fiets door Avignon heen gaat dan blijkt deze stad veel meer te bieden te hebben. Het is een leuke stad met een mooi oud centrum. Op onze “bakfietsen” (waarbij Rob een Nederlandse vlag achterop zijn fiets heeft staan) zijn we dwars door het oude centrum heen gefietst, zoals gebruikelijk trokken we daarbij aardig wat bekijks. Ik weet niet of dit was uit bewondering of pure irritatie. Na Avignon verlieten we de officiële groene route en gingen we verder op onze eigen kaarten. Vooraf had Rob E (de organisatiesmurf) op de kaart uitgestippeld hoe we het besten van de groene route bij Marseille en Toulon konden komen. De middag was erg warm en aan het einde van de middag zijn we nog een half uur bij een soort boerderij gestopt waar we heerlijk fruit konden eten. Ondanks de toenemende hitte merk je dat het fietsen steeds makkelijker gaat. Vandaag hebben we meer dan 110km gefietst, maar we nu op de camping zijn aangekomen voelen we ons niet echt moe. Je hebt zoiets: zo en wat gaan we nu doen? Op de camping waar we nu zijn belandt, valt gelukkig zat te beleven. We zijn in een soort Nederlandse enclave aan gekomen. Het sterft hier van de Nederlandse gezinnetjes en als het een beetje mee zit staan we dadelijk op het podium om de leiding te nemen in de karaoke wedstrijd.

Dag 16 Vrijdag 18 juli 2008

Bestemming :Toulon Hyeres
Vertrektijd : 9:15
Aankomst tijd : 21:00
Gereden tijd : 7:24
Afgelegde afstand :156
Gemiddelde snelheid :20,8
Maximale snelheid : 67,5
Stijgings percentage : 7%
Totaal aantal km : 1707
Weer :30°c zonnig

Frankrijk geeft niks cadeau

We waren vrij vlot deze ochtend, we hadden alles al weer ingepakt, ontbeten, de site al bijgewerkt en zaten desondanks al om 9:15 op de fiets. Een nieuw record.

De route begon gelijk weer heuvelachtig. Na ongeveer 12 km kwamen we bij het punt waar onze wegen scheiden, dit trieste moment gebeurde op een rotonde. Nadat we afscheid van Chris hadden genomen en een traantje hadden weg gepinkt, ging Chris rechtsaf richting Marseille en wij rechtdoor naar Toulon.

Het was een mooie route die Rob E had uitgestippeld heuvelachtig met af en toe een pittige klim maar ook met mooie bosgebieden en vergezichten. Dit was echter in tegenstelling van wat wij verwacht hadden, we waren in de naïeve veronderstelling dat het laatste stuk naar de Middellandse zee down hill zou zijn en dat we de zee al in de verte zouden zien liggen. Maar Frankrijk geeft niks cadeau we hebben tot aan de laatste 100 meter er voor moeten werken. Het is bergzaam gebleven en konden de zee pas na de laatste meters zien.

Rond een uur of twee kregen we van Chris een smsje dat hij in de buurt van het vliegveld in Marseille was aangekomen en dat hij uitgebreid ging lunchen omdat hij tijd over had. Wij waren toen zelfs nog niet op de helft. De afstand was toch langer dan we gedacht hadden we hebben de laatste dag meer dan 150 km gefietst.

We hadden in een camping gids een 4 sterren camping uitgezocht om de laatste dag in luxe door te brengen. Dit werd echter een teleurstelling, toen we daar om 19:30 aankwamen werd er door een onsympathieke man bij de receptie medegedeeld dat de camping “complet” was. Hij was ook niet bereid om ons te helpen bij het zoeken naar een andere camping (sukkel).

We zijn maar verder gefietst naar de volgende camping waar we al gelijk werden tegen gehouden voordat we de camping op konden door de security met de mededeling “complet”. Bij de 3e camping hetzelfde verhaal, toen zijn we maar gaan bellen naar de campings in de buurt, na 2 telefoontjes hadden we prijs een camping 8 km verderop had nog een plaatsje voor ons. Op de camping aangekomen kwam dit totaal niet overeen met de gedachten die wij hadden om de laatste dag in luxe door te brengen. Het was een terrassen camping met bobbelige, stoffige, schuine plekjes en mutje aan mutje vol gestouwd.

Het was ondertussen al 21:00 uur geworden toen we daar aankwamen, we hadden ook nog niet gegeten. Er was een restaurant op de camping we besloten om eerst maar te gaan eten voordat het restaurant dicht zou gaan. We hebben eerst een lekker koud biertje besteld die er na zo’n lange warme dag wel in ging. We hebben lekker gegeten maar het was wel ondertussen al 23:00 geworden en moesten de tentjes nog opzetten. Dit viel niet mee in het donker we sloegen onze haringen krom op de harde grond, gelukkig kregen we van een behulpzame buurvrouw een grote lamp waardoor het wat makkelijker werd. We werden hierbij wel geplaagd door enorme agressieve muggen.

Dag 17 Zaterdag 19 juli 2008

Bestemming :Toulon Hyeres
Vertrektijd :
Aankomst tijd :
Gereden tijd :
Afgelegde afstand :35
Gemiddelde snelheid :
Maximale snelheid :
Stijgings percentage :
Totaal aantal km :1742
Weer :30°c zonnig

Een welverdiende rustdag.

Dag 18 Zondag 20 juli 2008

Bestemming :Rotterdam
Vertrektijd : 06:00
Aankomst tijd : 14:00
Gereden tijd :
Afgelegde afstand :32
Gemiddelde snelheid :
Maximale snelheid :
Stijgings percentage : 7%
Totaal aantal km : 1774
Weer :