Reisverslag Gerona naar Malaga 2011

Dag 1 Dinsdag 24 mei 2011

Bestemming :Gerona
Vertrektijd :04:45
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd : 4,13
Afgelegde afstand :64,3
Gemiddelde snelheid : 15,2
Maximale snelheid : 64,5
Stijgings percentage : 11%
Totaal aantal km : 64,3
Weer :30

Voorwoord van Frank:

Begin van het einde,

Maanden, weken van voorbereiding vallen vandaag in het niet. Begin januari had ik een trainingsschema opgesteld voor deze tocht. In weer en wind ben ik gaan trainen. Constant viel ik mijn vrouw lastig over het trainen en wat ik zou gaan meenemen. Ik leefde nog maar voor één ding en dat was deze tocht. Vandaag met de start viel mijn leven dus in duigen. Ik heb nu niets meer om naar toe leven. Wat moet ik na deze tocht. Vandaag viel mijn leven letterlijk in duigen want het was een lood, loodzware start. Ik twijfel nu of deze tocht wel kan gaan halen. Het begin van mijn einde is dus begonnen.

 

Nou eindelijk is het zover en zij we onderweg na een lange voorbereiding die voornamelijk bij Ben en Rob E. bestond uit angsten. Zoals de temperatuur in Spanje en het vele klimmen dat we moeten doen in deze route. Er werd enorm gekeken hoe we op gewicht konden besparen zelfs zo erg dat er voorgesteld werd om de tent thuis te laten en in pensions te gaan slapen i.p.v. op een camping. Na wat discussie konden we de 2 angsthazen toch overtuigen om de tent toch gewoon mee te nemen. Is tenslotte toch veel gezelliger op een camping,nietwaar Chris?De tocht begint deze keer in Rotterdam, vliegveld Rotterdam Airport. Zeer vroeg opgestaan het alle medewerking van de medewerkers ter plaatse. Helemaal toppie! Na een korte vlucht (1 uur 27 minuten) landen we op Girona. Het was al flink warm, wel lekker als je niets hoeft te doen maar wij moesten toch wel aan het werk. Nadat we de fietsen (zonder enige beschadiging) weer hadden opgebouwd vertrokken we om 11:00 uur voor de eerste kilometers op Spaande bodem. Overigens moest Rob nog vier foto’s deleten op het vliegveld. Hij mocht namelijk geen foto’s daar maken op het vliegveld. Die medewerker was volgens ons de zoon van Franko.

Het ging redelijk gemakkelijk om de route te vinden en de eerste en zeker niet de laatste zweetdruppels waren al snel op onze voorhoofden te zien. De eerste 20 kilometer ging vrij eenvoudig maar toen; een klim van 25 kilometer. Beste lezers, ik kan jullie verzekeren dat dit best wel erg lang is en zeker voor de eerste dag ( de zwaarste start tot nu toe). De groep werd al snel uiteen gerukt omdat we niet allemaal staalkabels in onze benen hebben. Uiteindelijk kwam de groep weer druppelsgewijs bij elkaar bij Saint Hilari. Het was de eerste kennismaking en het viel bij de meeste toch wat tegen. De warmte, het stijgen en dalen ((kort). Maar het was een mooie tocht door bosrijk gebied, dus er was ook voldoende schaduw onder de lommerrijke bomen. We besloten een hotel te zoeken mede omdat we al lang onderweg waren en eigenlijk wel moe waren en een hotel toch zijn voordelen heeft. Nadat we ons hadden opgeknapt zijn we het gezellige stadje gaan bezoeken en zijn we bij een terrasje neergestreken. Een biertje ging erin, heerlijk. Niet alleen omdat we het verdienden, maar ook omdat Rob jarig was. Naar zijn leeftijd mag u raden. Rob van harte.Het diner is besproken om 20:00 uur dus blijven we nog maar even hangen op het terrasje. Er zijn ergeren dingen. (verhaal van Ben)

 

Dag 2 Woensdag 25 mei 2011

Bestemming :Manresa
Vertrektijd :09:45
Aankomst tijd :18:45
Gereden tijd :4:21
Afgelegde afstand :85,4
Gemiddelde snelheid : 18
Maximale snelheid :61,5
Stijgings percentage :10%
Totaal aantal km :149,3
Weer :31

Voorwoord Frank

En maar klagen,

Het is te warm, ze spreken slecht Engels, de klimmen zijn te steil, de afdalingen te gevaarlijk, de route staat niet goed aangegeven in het boekje, het Spaans is te moeilijk, de kopjes koffie zijn te klein, te streng op het vliegveld, het ontbijt te laat, de douchekop zelf boven je hoofd houden, de winkels dicht tussen 13:00 uur en 17:00 uur, pas eten na 21:00 uur, kapot aan het einde van de dag, het verhaal van de dag in een computer zetten met te kleine toetsen, te weinig schaduw, de soep te smakeloos, het hotel te duur, te dunne stukjes vlees, geen campings, geen verkoeling, geen regen, te heet op het midden van de dag, mogelijk geen rustdag en bovenal de vrouwen zijn niet knap. Een goed afvallige vriend schreef van de week en maar klagen.

 

Nadat we karig gegeten hadden in het hotel ( eenvoudig noedels soepje en een dun stukje rundvlees) zijn we met een rammelende maag vroeg gaan slapen. We konden pas om 9:00 ontbijten dus konden we uitslapen. Dit was wel lekker maar moesten daar later op de dag wel de tol voor betalen. Daar het zeer warm was moesten we nu in het heetst van de dag onze km maken. We hebben voorgenomen om morgen vroeg weg te gaan om de warmte voor te blijven.
Toen we vertrokken konden we gelijk weer verder gaan met een pittige lange klim van 45 km. Paul Benjaminse de schrijver van onze route omschrijft het als volgt ( de weg stijgt meedogenloos verder) en daar is geen woord van gelogen. Maar na stijgen komt er gelukkig ook een keer een afdaling en deze was wel heel lekker. Ruim 40 km afdalen waar we zonder te trappen met tegenwind al een snelheid haalde van bijna 50 km per uur. We zijn afgedaald tot Mandresa met af en toe een licht klimmetje. Mede door de hitte kwamen we toch redelijk vermoeid aan in Mandresa wat een vrij grote stad is. Het was een hele opgave om het centrum van de stad te bereiken. We kwamen op een gegeven moment bij een klaverblad van wegen aan waar het volgens een drietal van de groep onverantwoord was om daar overheen te fietsen terwijl dat wel in het boekje stond. Frank had thuis een alternatieve route gedownload die we die toen maar genomen hebben, na ruim een uur rond rijden in de hitte kwamen we uit bij de weg na het klaverblad wat ongeveer 3 minuten fietsen is als we gewoon over het klaverblad waren gegaan. Eenmaal in het drukke centrum waren we allemaal oververhit en moe waardoor het niet eenvoudig was om een hotel te vinden. Toen kwam er een met een goed idee om eerst wat te drinken op de Ramblas en dat er onder het genot van een koud drankje er best wel een goed idee naar voren zou komen. En jawel hoor nadat we de Tom-Tom geraadpleegd hadden bleek er een hotel op 540 meter bij ons vandaan te zijn, die ook in het boekje van Paul stond. Bij aankomst bij het hotel bleek het een mooi 3 sterren hotel te zijn met mooie kamers en een heerlijke douche waar we het transpiratie zout van onze lichamen konden spoelen. Avonds hebben we in een leuk Spaans restaurantje heerlijk gegeten.

 

Dag 3 donderdag 26 mei 2011

Bestemming :Montblanc
Vertrektijd :8:00
Aankomst tijd :17:15
Gereden tijd :5,14
Afgelegde afstand :86,7
Gemiddelde snelheid :16,5
Maximale snelheid :52
Stijgings percentage :9%
Totaal aantal km :236
Weer :34-27graden

Voorwoord van Frank

Hel en Help

Eén letter verschil met grote gevolgen. Wij zijn er achter gekomen dat Spanje een hel is voor fietsers. Mooi kan het zijn voor hen die aan het strand zitten maar niet voor de zadelridders die het binnenland bedwingen. Om het tij te keren hebben wij ons vandaag, in dit land wat tot Hem is gekeerd, onze hadden gevouwen en geroepen help ons, help ons. Wij hadden onze handen nog niet van elkaar of de wolken trokken zich samen. Wij werden bedeeld met ieder twintig regendruppels. Een wonder geschiedde. Een nieuw Lourdes was geboren. Wij juichten, we huilden en wilden direct op onze knieën gaan om de Grote te bedanken. Hij was het daar kennelijk niet mee eens. Hij sabelde ons vrijwel direct neer met de gloeiende stralen van de zon en Hij trok de heuvels nog iets op. Waarschijnlijk klaagden we toch nog te veel.

 

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan 6:00 ging de wekker af. Nadat we lekker uitgebreid ontbeten hadden in het hotel zaten we al om 8:00 op de fiets. Dit hadden we bewust gedaan om de warmte voor te blijven. Maar helaas het ging niet op het werd een dag van bloed zweet en tranen. Vanuit het hotel konden we gelijk weer aan een beklimming beginnen en deze duurde lang en het werd steeds heter zelfs 36 graden. Het was zo zwaar dat er zelfs geopperd werd dat we het niet gaan halen naar Malaga en dat we de trein maar moesten pakken. Regelmatig werd er gestopt en gepuft hoe zwaar het is. Onderweg hebben we bij een super onze lunch ingekocht en op een pleintje in de schaduw lang geluncht. Alhoewel alleen Rob J heeft gegeten de andere waren zo moe dat ze geen hap naar binnen konden krijgen. Ja, we konden daar wel heel de dag blijven zitten maar we moeten toch verder. Eenmaal weer op de fiets werd het na een aantal beklimmingen een stuk koeler 27 graden en er vielen zelfs een aantal druppels. Hierdoor werd het fietsen minder zwaar en niet veel later begonnen we aan de afdaling naar MontBlanc en verdween gelukkig de trein gedachte. Eenmaal aangekomen in MontBlanc bleek er een mooie camping met zwembad te zijn, waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt om onze over hitte lichamen af te koelen. Het was voor sommige toch weer even wennen om de tent op te zetten, ik zag tentstokken erin gaan en er weer uit en er weer in, maar uiteindelijk na heel wat zweetdruppels stonden de tenten. Avonds hebben we in het oude centrum bij een tappas bar lekker (veel) gegeten.

 

Dag 4 vrijdag 27 mei 2011

Bestemming :Vinebre
Vertrektijd :8:00
Aankomst tijd :18:30
Gereden tijd :5,12
Afgelegde afstand :86
Gemiddelde snelheid :16,4
Maximale snelheid :56,5
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :322
Weer :25

Voorwoord van Frank

Wie trekt aan mijn fiets,

Vandaag hadden we weer zo’n berg die rechtstreeks de hemel in ging. Ieder bedwingt het monster op zijn manier wat tot gevolgen heeft dat je er alleen voor staat. Je raakt dan in soort hallucinerende coma. De berg wordt een beest en vreet je op. Op een gegeven moment wordt het zo verschrikkelijk zwaar dat het beest je probeert de berg in te trekken*. Wakker worden is dan de beste optie en je realiseren dat er aan het einde van de rit een koud biertje klaar staat. Zo bedwing je dus het beest door te denken aan een koud biertje (gratis tip).

* in werkelijk treedt de zwaartekracht in werking omdat je zo langzaam gaat en het dan lijkt of iemand aan de achterkant van je fiets trekt. Vergeet daarbij niet dat deze helden ook nog eens 30 kg aan bagage bij zich hebben.

 

We waren nog maar net terug op de camping en waren nog maar net terug toen het begon te regenen. Wat ook wel weer een lekker geluid is dat getik van de regeldruppels op je tent. Hoe lang het geregend heeft weet ik niet want ik viel al vrij snel in slaap. We hadden de wekker vroeg gezet en zaten om 7:45 uur op de fiets. In het stadje bij de supermarkt een ontbijt ingekocht en op een pleintje met bankjes ons ontbijt genuttigd. Het weer was vandaag heerlijk het was lekker koel. Het klimmen ging hierdoor een stuk beter. We reden op een gegeven moment over een bergkam met hele mooie vergezichten. 85 km in de natuur zonder auto’s is best mooi. Het was genieten en we komen in ons klim ritme. Volgens de ouderlingen was dit een van de mooiste fiets dagen in de natuur van alle fiets reizen. Na afloop een sfeerloos hotel opgezocht wat daardoor wel weer een leuke sfeer had met een goede internet verbinding.

 

Dag 5 zaterdag 28 mei 2011

Bestemming :Herbes
Vertrektijd :8;30
Aankomst tijd :17:15
Gereden tijd :5,46
Afgelegde afstand :90,2
Gemiddelde snelheid :15,5
Maximale snelheid :53,5
Stijgings percentage :14%
Totaal aantal km :412,2
Weer :15 27

Voorwoord van Frank

Echte mannen huilen niet

Men vroeg mij hoe dat nou onderling ging tijdens zo’n fietstocht. Ik vertelde dat we na één uur al begonnen met boeren laten, na twee uur kwamen de scheten erin en na drie keken we alle vrouwen na onder de veertig. Het fietsen gaat knoeihard en een heling van 24% stelt niets voor. In werkelijkheid hebben we het over de natuur dat die zo prachtig is. Dan moeten we een traantje wegpinken. We discussiëren over levensvragen en we gaan vroeg naar bed. De heuvels bedwingen we moeite en 4% is al teveel. Bij terugkomst in Nederland huilen we niet en dan zijn we goddank weer echter mannen.

I.v.m. voetbal Barcelona-Manchester United vandaag geen verslag. We overnachten in een klein bergdorpje genaamd Herbes. In het hotelletje waar wij zaten te eten kwam overigens de lokale bevolking ook voetbal kijken. We willen wel kwijt dat het een hele mooie route was met mooie vergezichten. Het klimwerk was niet al te zwaar. Ondanks dat het zwaar is hoor ik regelmatig dat dit de mooiste tocht is van alle fietsvakanties.

 

Dag 6 zondag 29 mei 2011

Bestemming :Fortanete
Vertrektijd :9:15
Aankomst tijd :19:15
Gereden tijd : 5,48
Afgelegde afstand :83
Gemiddelde snelheid :14,3
Maximale snelheid :70,5
Stijgings percentage :12%
Totaal aantal km :500,2
Weer :27

Voorwoord Frank

Zondag rustdag.

Vanmorgen uitgebreid ontbeten eieren met spek. We konden pas laat ontbijten i.v.m. feestviering van de overwinning van Barcelona. Hierdoor zaten we pas om 09:15 uur op de fiets, vandaag staat er ons veel klimwerk te wachten. We stijgen tot1675 meter. Het was een zware tocht door een mooie omgeving met mooie vergezichten. Ondanks dat het zwaar was hebben we toch door ons gestelde doel gehaald. Toen we het dorpje binnenreden waar we wilden overnachten kwam de eigenaresse van een hotel op ons aflopen toen wij stonden te overleggen waar te gaan slapen. Zij reed met haar auto voor ons uit naar het pension. Het was een oud gebouw maar met mooie kamers. De vrouw deze huize heeft een lekkere maaltijd voor ons gemaakt die ons zeer goed smaakte. Na zo’n lange zware tocht lagen we vroeg in bed. Onder het eten begon het enorm te hagelen. Hagelstenen zo groot als dobbelstenen. Het heeft vervolgens de hele nacht geregend.

 

Dag 7 maandag 30 mei 2011

Bestemming :Teruel
Vertrektijd :8;30
Aankomst tijd :16:30
Gereden tijd :4,42
Afgelegde afstand :75,3
Gemiddelde snelheid :15,9
Maximale snelheid :68,5
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :575,5
Weer :10 20

Voorwoord Frank

Fanfare

De dag begon met de beklimming van het dak van onze tour. Op zich niet erg ware het niet dat het regende en onweerde. Regen is niet erg maar onweer is in de bergen andere koek. Ten eerste zit je hoog dus het onweer klinkt harder en laat ik nou net mijn oordoppen zijn vergeten. Het tweede is veel erger en dat is de bliksem. Met fiets en al door de bliksem tot één versmolten worden is niet fraai. Ik wil niet in het harnas sterven en aan een stuk vangrail toegevoegd worden. Ik scheet dus bagger tijdens de beklimming. Mijn mede klimgenoot vertelde mij dat onweer klonk als een fanfare. Leuk want volgens mij hebben een paar triangellaars enige tijd geleden het leven gelaten toen zij met de fanfare tijdens een optreden werden getroffen door de bliksem. Het onweer dreef gelukkig over en ik hoorde de echte fanfare spelen in mijn gedachten, zo opgelucht was ik, of was het toch vanuit de hemel.

Verslag van Ben,

7:00 wreed verstoort de telefoonwekker onze nachtrust. Weer een nieuwe dag met uitdagingen lag voor ons. Langzaam kwamen we op gang. Daar we maar 1 douche en toilet tot onze beschikking hadden werd er druk gepland wie als eerste hiervan gebruik mocht maken. Nadat we allen fris en fruitig bij de reeds gepakte fietsen stonden, gingen we eerst nog ontbijten bij tante Jo (de eigenaresse) ja wij mochten tante Jo zeggen, ze had een lekker ontbijt klaar gezet. Nadat de laatste kruimels naar binnen waren gewerkt gingen we op pad, nadat we hartelijk afscheid hadden genomen. Het weer was bewolkt en zag er niet goed uit. We moeten deze dag over 3 toppen gaan 1701, 1507 en als laatste 1600 meter hoog. Tussen deze toppen daalde we helaas ook nog erg veel. Maar het was de moeite waard want het is een schitterende omgeving. Na een paar uur werd het tijdens het klimmen en dalen onheilspellend donker. Het zou toch niet gaan regenen, en jawel hoor, de eerste druppels vielen gestaag op ons neer. Snel de regenkleding gepakt en hup weer op de fiets. Een luide donderslag deed ons schrikken. Dapper fietste we door een andere optie hadden we niet. Gelukkig werd het ook weer droog. Het leek wel of het wegdek kookte de stoom kwam er vanaf. Het werd intussen 13:00 uur en volgens het boekje zou er een uitspanning zijn waar gegeten kon worden. Hadden we dit maar niet gedaan, want de mevrouw was bepaald geen tante Jo en wat we voorgeschoteld kregen zou bij tante Jo zeker niet op tafel gezet worden. Om dus allen details te besparen, het was niet ok. Het was niet goed opgewarmd en zelfs de patat met vis (wat kan je hieraan verzieken, vraag ik mij af) was niet om te eten. Bahhh. Afrekenen en wegwezen. Zoals gebruikelijk gaat het s ‘middags altijd waaien, nu stormde je soms van je fiets af. Zelfs met mooie afdelingen kon je met geen mogelijkheid hoge snelheden bereiken. Jammer. Het begon ondertussen weer te regenen en Ben zei: “gelukkig is het geen hagel”. Dat had Ben beter niet kunnen zeggen want we werden getrakteerd op, juist goed geraden, hagel. Het werd 16:00 uur toen we in Teruel aankwamen en werd er in petit comité besloten om niet nog eens 25 km verder te rijden naar het volgende dorp, omdat het weer behoorlijk begon te regenen. Hup, naar de plaatselijke VVV om een slaapplaats te vinden. Het werd hostal Aragon. De fietsen stalden we een paar straten verder in een garage. Daarna heb ik dit verslag geschreven.

 

Dag 8 dinsdag 31 mei 2011

Bestemming :Huelamo
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :19:45
Gereden tijd :6,55
Afgelegde afstand :102,9
Gemiddelde snelheid :14,8
Maximale snelheid :55,5
Stijgings percentage :13%
Totaal aantal km :678,4
Weer :15

Voorwoord van Frank

Zoetigheid

Door de hitte en het vele klimmen ben ik genoodzaakt veel te drinken tijdens het fietsen. Ik heb twee bidons bij mij die ik vul met water en sportdrankpoeder. Dat smaakt zoet. De twee bidons zijn voor een dag niet voldoende dus koop ik in de supermarkt nog een anderhalve liter fles Aquarius. Ook lekker zoet spul. Van de start tot de finish die zoetigheid naar binnen werken is niet prettig, De suikers komen dan je oren uit. Je handen blijven aan het stuur en aan de bidons plakken. Het is niet leuk om de hele dag met een bidon in je hand te fietsen. Verder zit er nu een dikke laag suiker in mijn darmen. Het voordeel hiervan is dat het zoetig ruikt op het toilet of na het laten van een flinke wind. Zonder voornoemde drankjes gaat niet want dan ga je dood hier in het Spaanse binnenland. Voorlopig slikken maar dat spul want wie zoet is krijg lekkers.

 

Het eten van gisteravond was niet veel bijzonders en te weinig, althans voor fietsers die per dag +/- 85 km door het Spaanse hooggebergte fietsen en gemiddeld 2500 calorieën verbruiken. We konden geen ontbijt krijgen in de hostel, dus wilden we wat inkopen bij een supermarkt helaas waren we er te vroeg de Aldi was nog niet open. Bij de bakker een paar broodjes gekocht. Nadat we deze genuttigd hadden zijn we maar op pad gegaan met de gedachte om in het volgende dorpje wat eten in te kopen. Helaas kwamen we pas om 13:15 in Albarracin het eerste supermarktje tegen, daar snel wat ingekocht om onze lege magen te vullen. We zijn met een grote haarspeldbocht naar het oude centrum geklommen om onze lunch te nuttigen. Je waant je daar in een middeleeuwse oase van smalle straatjes met een sfeervol pleintje. We zaten al weer vrij snel op de fiets want we hadden nog een lange weg te gaan met veel klimwerk en een aantal flinke cols met als hoogste punt 1650 meter. Het was wederom een zeer mooie route met wisselende landschappen en mooie ver gezichten. Rond 19:00 kwamen we redelijk vermoeid aan bij het dorpje waar we gepland hadden om te overnachten. We naderden het dorpje met een mooie lange afdaling en zagen dat het dorpje hoog op een berg lag met een lange spaghetti slinger weg van zeker 10% er naar toe. De moed zakte ons een beetje in de schoenen mede omdat we er geen vertrouwen in hadden dat we in dat kleine dorpje een slaapplaats zouden vinden, daar er wel een vermeld werd in het boekje van Paul. Het volgende dorp was 22 km verder met ook wat klimwerk erbij pffff dus besloten we om toch maar naar boven te klimmen. Eenmaal boven aangekomen bleek het dorp uitgestorven, we zagen er geen sterveling en ook geen plek om te kunnen slapen. We hadden bij verschillende deuren aangebeld maar nergens werd er open gedaan. Eindelijk zagen we een paar bejaarde dames zitten in een garage die ons naar een woning stuurde een paar straten verderop, daar was het ook uitgestorven en werd er niet open gedaan. De angst sloeg toe moeten we dan toch verder naar het volgende dorp, het was ondertussen ook al 19:45 geworden. We stonden er een beetje troosteloos bij, plotseling kwam er een wagen aan rijden, we hebben deze aan gehouden en ja hoor die wist ons een plek aan te wijzen waar we zouden kunnen overnachten. Daar aangekomen, werden we ontvangen door een enthousiaste man die blij was dat er 4 gasten bij hem wilde overnachten. We mochten zelfs gebruik maken van de keuken en de wasmachine waar dankbaar gebruik van werd gemaakt. De man had een paar eieren voor ons gebakken wat stokbrood erbij en twee Spaanse worsten. We waren echter zo uitgehongerd dat we ook nog spaghetti hebben klaargemaakt.

 

Dag 9 woensdag 1 juni 2011

Bestemming :Arcas
Vertrektijd :8:30
Aankomst tijd :16:00
Gereden tijd :3,50
Afgelegde afstand :71,8
Gemiddelde snelheid :18,7
Maximale snelheid :60,5
Stijgings percentage :12%
Totaal aantal km : 750,2
Weer :25

Voorwoord van Frank

Gadget:

Vlak voor deze fietstoertocht heb ik een fietscomputer aangeschaft. Door mijn zwager daartoe gedwongen maar dat ter zijde. Als een kind zo blij ben ik met de gadget. Het ding kan zo veel, zo kan het contact zoeken met alle satellieten, mijn hartslag meten, stijgingspercentages weergeven, hoogte weergeven, enz. enz. enz. Mijn fietsmaten worden helemaal gek van mij. Ik overlaad ze, meestal tijdens de loodzware beklimmingen, met de onnodige informatie komende vanaf mijn fietscomputer. Dat is dan voldoende om die badgasten ver achter mij te laten.
De definitie van een gadget is: een onnodig elektronisch goed welk onnodig plezier oplevert. Onnodig om te zeggen dat mijn fietsgabbers mij onnodig lachend achterom zien kijken als ik naar boven gaat. Leve mijn gadget.

Ps. De informatie van de gadget is tegenwoordig te zien op de site van Rob. Helaas worden deze gegevens weergegeven in Engelse afstanden en hoogtes. Rechts onderin kan u klikken op meer informatie. Eenmaal op de site van Garmin kan u in de rechter bovenhoek klikken op “metrisch weergeven”.

 

Het volgende dorp waar we kunnen slapen ligt 70 km verder en het daarop volgende dorp ligt 100km verder. We hebben gekozen voor de 70 zodat we een klein beetje een halve rust dag hebben, dat hebben we wel verdiend. Dit houdt ook in dat we wat later kunnen opstaan mmmm lekker. Maar helaas, Frank heeft blijkbaar een beetje moeite met klok kijken en had de wekker op 6:30 ingesteld i.p.v. 7:30 bedankt Frank!!!
De eigenaar had koffie voor ons gezet en een aantal cakejes neer gezet.
Gisteren was een zware dag met op het einde een beklimming naar Huelamo, waar een pension zou zijn. De weg er naar toe ging met zes haarspeldbochten omhoog en met een lengte van 2.5 km best een goede laatste inspanning van deze dag. Het juiste adres vinden was ook een opgave, er was niemand om aan te vragen. Uiteindelijk vonden we een goed pension waar we konden overnachten. Het avondeten was karig en omdat er nog spaghetti bij Frank in zijn bagage zat, werd ook dat klaargemaakt en tot de laatste sliert opgegeten. Na de afwas en nog een borreltje gingen we naar bed. We zouden om 07.30 uur opstaan. Het zou niet zo’n lange etappe worden. De volgende morgen begon het ontbijt wederom karig. De start was niet zoals het zou moeten zijn. Eerst weer 2.5 km afdalen, wat veel beter ging en begonnen we aan de 9e rit. Het begin was heerlijk fietsen zonder stijgen en dalen. Dat kon natuurlijk niet zo blijven dus er volgden een aantal beklimmingen en afdalingen. Onderweg bij een café uitgebreid koffie gedronken. De rest van de dag zijn we door schitterende natuurgebieden gereden, waarbij je haast geen verkeer tegenkomt. Ook van de stilte kan je genieten. Om 16.00 uur reden we Arcas binnen en hadden snel een hotel gevonden. Wat heerlijk is dit, om dan even een uurtje te slapen, zoals een goede Spanjaard ook doet. Niet verkeerd! De site werd ondertussen bijgewerkt voor onze trouwe supporters.(om toch nog wat te eten tussen de middag zijn we bij de Mac naar binnengegaan en hebben ons vol gevreten.)

Ben.

 

Dag 10 donderdag 2 juni 2011

Bestemming :Tebar
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :16:45
Gereden tijd :4,53
Afgelegde afstand :87,7
Gemiddelde snelheid :17,9
Maximale snelheid :53
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :837,9
Weer :25

Voorwoord van Frank

Altijd zondag:

Tijdens deze vakantie lijkt het wel of het elke dag zondag is. Het is stil op de wegen die wij berijden dat het een zondag gevoel oproept. Aangekomen op de hotelkamer hebben wij geen tijd om tv te kijken. Dat zal onze Heiland ook wel plezieren. In de dorpen die wij doorkruisen is het zo uitgestorven dat het lijkt alsof iedereen naar de kerk is. Zo nu en dan verstoren wij de zondag rust door te vloeken tijdens het klimmen. Het is niet te hopen dat Hij zijn poort openzet zodat wij rechtstreeks door naar binnen kunnen rijden.

 

Vandaag gereden door landerijen met jong gewas. Het was een schakering van frisse kleuren. Echt la prima Vera in Spanje. Besef wel dat dit landschap tussen de 800 en 1000 meter hoogte ligt. Tussen de gewassen ligt omgeploegd land waarvan de aarde rood van kleur is. Dat levert in combinatie met de gewassen mooie beelden op. Tussen de landerijen lag een kloof met rotswanden welke wij doorkruisten. De vogeltjes zongen in de kloof het hoogste lied. Het hotel wat wij aan het einde van de dag betrokken was een weg restaurant. Het hotel was goed. Tijdens het diner bestelden wij allen een entrecote. Het bleek een gevaarte te zijn van 500 gram. Maar op ging die.

 

Dag 11 vrijdag 3 juni 2011

Bestemming :El Jardin
Vertrektijd :9:15
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :5,47
Afgelegde afstand :105,1
Gemiddelde snelheid :18,1
Maximale snelheid :50,5
Stijgings percentage :5%
Totaal aantal km : 943
Weer :25

Voorwoord van Frank

Geen zagen:

U moet weten dat drie van ons met een Rohloff-naaf in het achterwiel rijden. Dit apparaat is de versnellingsbak van de fiets. Het voordeel van deze naaf is minder onderhoud aan de fiets. De afgelopen dagen hebben wij minder geklommen en dat was te merken. Het was stil op de weg. Wat wil het geval. Het geval wil dat je de lage versnellingen moet gebruiken als je gaat klimmen. Ook bij de Rohloff. Bij versnelling zeven of lager produceert de naaf dan een zagend geluid en die versnellingen heb je nodig om te klimmen. Dus de afgelopen dagen nagenoeg geen zagerij meer gehoord onderweg en konden we elkaar weer eens verstaan tijdens het fietsen.

 

Wederom een vlakke rit door het Spaanse landschap. Wij hebben vandaag veertig kilometer langs een kanaal gefietst. Ondanks de eentonigheid was het een mooi stukje fietsen. Voordat wij hier aan begonnen hebben wij eerst proviand ingeslagen. Na het kanaal zijn wij naar een oude spoorlijn gefietst die was omgebouwd tot fietspad. Dat heeft nog wat zoekwerk opgeleverd omdat het niet goed stond omschreven in het routeboekje. Uiteindelijk wisten wij het lijntje te vinden.Net voor tunnel zes zijn wij afgeslagen naar het dorpje Jardin. In de plaatselijke pub nog een biertje gedronken voordat wij onze eenvoudige kamers betrokken. Morgen kunnen we zo de spoorlijn weer op en de tunnel in.

 

Dag 12 zaterdag 4 juni 2011

Bestemming :Riopar
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :5,34
Afgelegde afstand :84,3
Gemiddelde snelheid :15,1
Maximale snelheid :44
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :1027,3
|Weer :24

Voorwoord van Frank,

Cursus Spaans:

Voorafgaande aan deze toertocht heb ik geprobeerd de Spaanse taal mij eigen te maken. Dus ging ik hoopvol naar dit land toe om het uit te proberen. Het lukt aardig maar verstaan doe ik die Spanjaarden niet. Ze spreken de taal super snel en met een lage toon in de stem (ook de vrouwen). Het lijkt wel of ik door een beer wordt toegesproken die een boer laat en daarbij een heel boek in één keer uitspreekt. Wij zijn dit nu ook aan het oefenen en ik moet zeggen dat het ons goed af gaat. Ja, zelfs het schijten lukt al aardig.

 

Vannacht geslapen in Hostel El Salvador deze is eenvoudig met kleine kamers en toilet op de gang. We hebben daar wel redelijk gegeten.
We zaten na een eenvoudig Spaans ontbijt (karig) om 9:00op de fiets. Er staat ons vandaag weer een zware etappe te wachten die over 3 hoge cols gaat. Dat klimmen viel in het begin weer even tegen, dat waren we niet meer gewend na die vlakke rit van gisteren. Maar al vrij snel hadden we het ritme weer te pakken. De route van vandaag was weer bijzonder mooi. We hadden vooraf toen we de vakantie aan het plannen waren een heel andere gedachte over Spanje, bijvoorbeeld dat het droog en door zou zijn, maar het tegenovergestelde is waar. Het lijkt wel of ze alle mooie plekken uit Frankrijk en Oostenrijk verzameld hebben en hier in Spanje geplaatst hebben. Het is een aaneenschakeling van mooie natuur. Het is ook enorm rustig je komt haast geen verkeer tegen. We boffen ook met het weer, het is op de eerste twee dagen na lekker fiets weer geweest.
Rond 18:00 kwamen we op de camping aan, de tentjes opgezet, vuile kleren in de wasmachine gestopt en een lekkere douche gepakt. We hebben ook op de camping gegeten en dat smaakte goed, we waren zo uitgehongerd dat we nog een tweede hoofdgerecht extra besteld hebben.

 

Dag 13 zondag 5 juni 2011

Bestemming :Canada Morales
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :3,58
Afgelegde afstand :68,5
Gemiddelde snelheid :17,2
Maximale snelheid :57
Stijgings percentage :10%
Totaal aantal km :1095,8
Weer :25

Voorwoord van Frank,

Dichtbij:

De heuvels en bergen op de fiets bedwingen hier in het land van Sinter Klaas, is een aderlating. De klimmen zijn over het algemeen lang en stijl, als dat niet het geval is dan komen ze bij honderden achter elkaar.

Soms is het moeilijk om de top te bereiken ook al ben nog zo dicht bij de hemel. Een enkele keer wordt dan een handreiking gedaan en trekt Hij ons over berg heen. Dit ervaren wij als een warm gevoel, een zegening. In de daarop volgende afdaling is het warme gevoel van de zegening al snel verdwenen en maakt plaats voor de kou. Reikte Hij ook maar een krantje aan op de top.

 

Na inpakken van de tent waren wij vroeg op pad. Echter de gewonnen tijd ging weer verloren met het wachten op de opening van een supermercado. Water en eten inslaan is van levensbelang omdat de kans groot is dat je geen marktje meer tegenkomt in het Spaanse bergland. Na een flinke klim wat gedronken te hebben op een terrasje in een laan met platanen. Tussen de Spanjaarden een Cola gedronken met tapas van het huis. Daarna klimmen en dalen tussen de olijfgaarden. Op een hoge berg pronkte nog een kasteel, onneembaar dus maar foto’s gemaakt vanuit het dal. De warmte was de oorzaak hiervan. Ondertussen waren wij ook Andalusië in gereden. Op een camping bij een stuwmeer overnacht. Mooie camping met gras en een warme douche in het damesblok? Nu gaan we eten op de camping. Ontspannen een biertje pakken tijdens een mooie zomerse avond. Eindelijk vakantie.

 

Dag 14 maandag 6 juni 2011

Bestemming :Quesada
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :5,16
Afgelegde afstand :83,4
Gemiddelde snelheid :15,8
Maximale snelheid :54
Stijgings percentage :14%
Totaal aantal km :1179,2
Weer :15

Voorwoord van Frank,

Als eerste:

Iemand stelde ons de vraag wie is er als eerste op de top van de berg. Die persoon weet dat donders goed maar kennelijk had hij enige twijfel. Had hij anderen zien trainen en was daarom de twijfel toegeslagen. Hoopt die persoon dat zijn vriend eindelijk eens verslagen wordt en waarom hoopt hij dat. Leedvermaak?
Een gevaarlijke vraag van die persoon zeker als je nog een keer mee wilt.

Het heeft de gehele nacht geregend ik ben in slaap gevallen door het getik van de regen op de tent maar ben er ook een paar keer door wakker geworden. S ‘morgens de natte tentjes ingepakt en zonder ontbijt op pad gegaan dat zouden we in eerst volgend dorp wel doen. Helaas de eerste mogelijkheid om te ontbijten kwam pas om 10:30 We waren ondertussen behoorlijk uitgehongerd. Het was weer een route met veel klimwerk en ja het wordt saai om te zeggen het was weer ontzettend mooi. We hebben ongeveer 40km langs een stuwmeer gereden met een grote variëteit aan boom soorten en veel wild gezien zoals herten wilde katten en slangen. Het heeft wel bijna de gehele dag geregend en tijdens de beklimming van het hoogste punt 1290m donderde en bliksemde het aan alle kanten, het was echt takke weer. Rond 17:00 reden we totaal verregend Quesada binnen en hebben het eerste de beste hotel die we tegenkwamen genomen. Daar hebben we een heerlijke warme douche genomen om onze verkleumde lichamenweer op temperatuur te brengen.

 

Dag 15 dinsdag 7 juni 2011

Bestemming :Fonelas
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :18:30
Gereden tijd :5,50
Afgelegde afstand :87,5
|Gemiddelde snelheid :14,9
Maximale snelheid :62,5
Stijgings percentage :14%
Totaal aantal km :1266,7
Weer :10 24

Voorwoord van Frank

Bart Brentjes

Vandaag hadden we op hoogvlakte een stuk onverharde zandweg. Daarbij moest er over deze weg ook nog eens veel geklommen worden. Na een kwart te hebben afgelegd begon het te regenen. In Andalusië« regent het twee dagen per jaar en wij hebben er al drie gehad. De regen kwam in overvloed naar beneden. Je fiets werd bijna weggezogen in het drijfzand. Het werd een pittige tocht over het pad. Bart Brentjes zou jaloers zijn geweest op een dergelijke route. Ik heb wat afgevloekt op de weergoden. Korte tijd na het verlaten van de route ging gelukkig de zon weer schijnen. Ik zag die rode vuurbal als een rood verkeerslicht. Een teken dat de hemel voor mij niet op groen staat.

 

Na het verlaten van het hotel gelijk een flinke klim naar het volgende dorp. De zon stond hoog aan de hemel en het was lekker warm. Nog eerst wel even boodschappen ingeslagen bij de plaatselijke supermarkt. Ook vandaag zou een lange tocht worden in de eenzaamheid. Daarbij zouden we ook een kilometer of 15 over een onverharde zandweg gaan rijden. Eenmaal hier aan begonnen kwam de regen met bakken uit de hemel en liet de onweer ook weer van zich horen. Ook nu reden we weer hoog in de bergen, lekker gevaarlijk maar wel doorfietsen. Je fiets werd weggezogen in het zand dus duurde het lang voordat we de 15 kilometer hadden afgelegd. Het landschap was mooi maar daar hadden wij geen oog voor in de regen. Bij het begin van een asfaltweg gegeten in de regen. Daarna werd het gelukkig droog en ging de zon ook nog schijnen tussen de wolken door. We reden in een gebied wat nog het beste te vergelijke valt met de Grand Canyon. Het werd een mooie rit met hier en daar een leuke afdaling. Op sommige stukken was de weg al ernstig in verval en was een gedeelte van het wegdek in de canyon gevallen. Koffie gedronken in een bergdorpje en uiteindelijk een kamer geboekt bij een bar. De kamer, de douche en het eten was ok.

 

Dag 16 woensdag 8 juni 2011

Bestemming :Ventas de Huelma
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :5,48
Afgelegde afstand :99
Gemiddelde snelheid :16,9
Maximale snelheid :50,5
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :1365,7
Weer :22

Voorwoord van Frank

Chagrijnen:

Daar wij maar weinig campings op onze route tegenkomen zijn wij helaas genoodzaakt in een hotel te overnachten. Echte mannen willen nu eenmaal op een camping slapen en watjes in een hotel maar dat terzijde. Meestal is de plaatselijke bar ook voorzien van kamers. Om aan een kamer te komen moeten wij in contact treden met de barman. In negen van de tien gevallen is dat een chagrijn van hier tot Malaga. Dit komt hoogst waarschijnlijk omdat de bar in Spanje een mannen aangelegenheid is. Vrouwen komen er niet in voor. Een remedie hiervoor is een paar biertjes drinken zoals wij dat ook doen. Zaterdag zien wij ze gelukkig weer.

Granada

Na een ontbijt aan de bar van ons overnachtingadres weer verder gefietst richting Malaga. Na enige tijd zagen wij de besneeuwde bergtoppen van de Siërra Nevada. Een raar verschijnsel zo dicht bij de Middellandse zee. Tijdens een flinke klim in een mooi natuurpark kwamen wij veel wielrenners tegen. Deze klim lag op de route naar Granada. Waarschijnlijk was het dus een populaire fietsroute voor de Granadieren. In de afdaling geluncht op de ramblas van een klein dorpje. Granada zelf is een zeer mooie stad die allure uitstraalt. Eenmaal uit de stad flink de vaart erin gezet zodat wij nu voor op schema liggen. Hoe dichter bij de zee hoe meer de zon van zich laat gelden, het is maar dat u dat ook weet. Rob J. heeft geregeld dat wij vrijdagnacht bij kennissen van hem kunnen slapen. Deze mensen wonen in Tormollinos (naast Malaga). Nog twee dagen trappen en dan fietsen wij de zee in.

Ps: door technische problemen is het momenteel niet mogelijk om de gegevens van de Garmin op de site te plaatsen. De internetcodes willen namelijk niet meewerken. Wij zijn druk bezig dit probleem te verhelpen. Onze excuses hiervoor

 

Dag 17 donderdag 9 juni 2011

Bestemming :Mondron
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :18:30
Gereden tijd :5:00
Afgelegde afstand :81
Gemiddelde snelheid :16,10
Maximale snelheid :58
Stijgings percentage :14%
Totaal aantal km :1446,7
Weer :22

Voorwoord van Frank

Laatste bladzijde:

Vandaag draaide ik gedachteloos de laatste bladzijde van het routeboekje voor. Het routeboekje heeft ons de weg gewezen in het land van stierenvechten, sport en bergen. De schrijver van het boekje was niet altijd even duidelijk en op die momenten zijn er heel wat stenen door de ruit van zijn woning gegaan. Uiteindelijk wisten wij altijd door doortastend optreden de weg te vinden. Wij moeten de schrijver wel complimenteren met de route. 1500 Kilometer over nagenoeg autovrije routes en door de natuur, god wat was het mooi. Het duurde even voordat ik besefte dat ik de laatste bladzijde voor had. Een van alle bladzijdes die voor altijd in mijn geheugen gegrift zullen staan.

De tocht begon vandaag met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Siërra Nevada. De toppen kwamen overigens tot vervelens toe terug in de route. Ik vergeet nog te vertellen dat wij vanmorgen via een sms onze afvallige hebben gefeliciteerd met zijn 48e verjaardag. In het stadje Alhalma hebben wij koffie gedronken en de lunch ingeslagen. Vervolgens zijn wij dit stadje uit gefietst. Een heling van 18% moesten wij daarvoor bedwingen. Hiermee gaf NASA zijn geheim prijs dat zijnde eerste raket vanaf deze heling hebben afgevuurd. Een scoop dus. Al met al was het weer een mooie maar zware dag. Wij accepteren het gewoon gelaten. s’ Avonds was het even zoeken naar een slaapplaats. Door de plaatselijke bevolking werden wij geholpen en konden wij overnachten in een soort B&B. Bij een geweldig mooi uitzicht hebben wij gegeten en wijn gedronken. De eigenaresse maakte het plaatje compleet. Enkele leden hebben zelf getwijfeld om verder te gaan. Morgen de laatste dag fietsen.

 

Dag 18 vrijdag 10 juni 2011

Bestemming :Torremolinos
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :16:00
Gereden tijd :3,50
Afgelegde afstand :63
Gemiddelde snelheid :16,4
Maximale snelheid :60
Stijgings percentage :11%
Totaal aantal km :1510
Weer :27

Nadat we heerlijk ontbeten hadden en afscheid genomen hadden van de eigenaresse zijn we begonnen aan het laatste klimwerk door het mooie landschap. Na ongeveer 40km zijn we begonnen aan een lange en mooie afdaling naar Malaga. We hadden vanaf grote hoogte een mooi uitzicht over Malaga. Toen we zo met hoge snelheid naar beneden suisde en onderweg regelmatig stopte om van het mooie uitzicht te genieten, waren we ook blij dat we niet vanaf hier begonnen waren want dan hadden we gelijk met een enorme zware klim moeten beginnen. Eenmaal aangekomen in Malaga hebben we daar wat gegeten en vervolgens het adres in Torremolinos van Ari en Dini, waar we de laatste nacht overnachten, in de Tom-Tom ingetikt. Via een drukke weg met veel verkeer kwamen we zonder problemen daar aan. Het was leuk om Ari en Dini na een lange tijd, daar in Zuid Spanje weer te zien. Ze keken met bewondering naar onze zwaar bepakte fietsen en twijfelde toch wel een beetje aan onze verstand dat we helemaal op de fiets hierheen zijn gefietst. Ari keek een beetje bedenkelijk naar al die fietsen en bagage, waar moet hij in hemelsnaam al die dingen laten. Maar nadat de gehele inboedel aan de kant was gezet konden wij één voor één met de fiets in de lift naar boven, en door de woonkamer naar het balkon, daar konden alle 4 de fietsen gestald worden. Nu al de meubels aan de kant stonden was er ook genoeg ruimte in de woonkamer voor vier slaapmatjes en hebben wij heerlijk in de woonkamer geslapen. We zijn met zijn allen s’ avonds in Torromolinos wezen dineren en hebben een gezellige avond gehad. De volgende dag zijn we langs de boulevard naar het volgende plaatsje Carihuela gewandeld. Daar was heel toevallig ook nog een collega van ons op vakantie. We hadden in een bar aan de boulevard afgesproken en hebben daar met zijn allen wat gegeten en gedronken. Tegen het einde van de dag zijn we terug gegaan om onze spullen in te pakken, en hebben alles weer één voor één naar beneden gebracht. Ari heeft al de tassen in zijn wagen geladen en heeft ons geëscorteerd naar het vliegveld dat daar niet ver vandaan is. Daar hebben we de fietsen goed ingepakt en zijn ze zonder schade aangekomen in Rotterdam. Ari en Dini bij deze nogmaals bedankt voor de enorme gastvrijheid!