Reisverslag Rotterdam – Praag 2013

Hier komt het reisverslag Rotterdam – Praag

Dag 1 Maandag 10 juni 2013

Bestemming :Millingen aan de rijn
Vertrektijd :7:10
Aankomst tijd :18:15
Gereden tijd :
Afgelegde afstand :162 waarvan 25km met de boot
Gemiddelde snelheid:20,7
Maximale snelheid :35
Stijgings percentage :
Totaal aantal km :162

De eerste vaardag, 

Oom 6.10 uur ging voor de meeste van ons de wekker. En dat op de eerste vakantiedag.

Om 8.00 uur hadden we afgesproken bij de Erasmusbrug in Rotterdam. De meeste waren er al ruimschoots voor 8.00 uur. Erik was er zelfs al om 7.30 uur. Waarschijnlijk had dat te maken met de zenuwen van een beginneling.
Vanaf de Erasmusbrug gingen we met de RET boot naar Dordrecht. Ik dacht dat we op fietsvakantie gingen maar de eerste 25 km bleek het een vaarvakantie te zijn. Aan het einde van de dag bleek dit geen slechte beslissing te zijn geweest anders hadden we de eerste dag gelijk al 165 km moeten fietsen om Millingen aan de Rjjn te kunnen halen.
Millingen aan de Rijn is namelijk het startpunt van de fietsroute.
De dag begon redelijk koud en volledig bewolkt, maar vanaf 14.00 uur begon de zon door te breken en kwam de temperatuur al snel boven de 20 gr.uit.
Tijdens deze eerste dag werd al snel duidelijk dat het niet alleen gaat om de fysieke prestatie, maar er zit ook een duidelijke psychische kant aan het fietsen. Een fietsvakantie is de manier om de alledaagse zorgen van je af te zetten en je hoofd volledig leeg te maken. Voor sommige van ons werkt het duidelijk helend en het is toch een stuk goedkoper dan 10 sessies bij een psychiater.
Vandaag hebben we het grootste deel van de dag langs de Waal gefietst en hebben we met eigen ogen kunnen zien dat het water extreem hoog staat en dat alle uiterwaarden onder water staan. Dat is best een mooi gezicht. Het lijken net een soort moerassen en met een beetje fantasie zie je de krokodillen wegduiken achter de ondergelopen bomen.
Rond 18.15 uur kwamen we aan in Millingen. Frank had vooraf al een B&B’tje voor ons geregeld. Onderweg had Frank beloofd dat de eigenaresse een 35 jarige alleenstaande blondine was die naast de B&B ook nog een massage salon runde. Als we voor 18.00 uur zouden aankomen maakten we volgens Frank kans op een gratis massage met eventueel happy ending.
Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom de gemiddelde snelheid aan het einde van de dag flink omhoog ging en dat Erik weer voorop fietste. Het mocht echter niet baten. We kwamen ruim na 18.00 uur aan. Verder was ze geen 35, maar 75 en was er in geen velden of wegen een massage salon te vinden.

Dag 2 Dinsdag 11 juni 2013

Bestemming :Holsterhause
Vertrektijd :8:45
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :5,25
Afgelegde afstand :105,5
Gemiddelde snelheid:19
Maximale snelheid :35,5
Stijgings percentage :
Totaal aantal km :267,5
Weer:24gr

Het ongeluk,

Na een uitgebreid ontbijt zijn we om 8.45 uur vertrokken naar de pont over de Waal (of was het nou de Rijn).
Sommigen van ons waren een beetje zenuwachtig omdat we enige jaren geleden op onze trip naar Venetië bijna met pont en al ten onder waren gegaan omdat de kapitein van de veerpont de laadklep open had laten staan.
Dit keer ging het echter goed, ondanks het feit dat de kapitein op een gegeven moment besloot om uit zijn stuurhut naar beneden te komen om een groepsfoto van ons te maken (er was verder niemand op de veerboot aanwezig om een foto van ons te maken!).
Aan de overkant van de Waal moest direct de band van Ben worden geplakt. Hiervan is een foto toegevoegd. Volgens Frank is de opdracht bij deze foto “zoek de manager” (oftewel wie kijkt er toe terwijl de rest werkt?). Je kan je ook afvragen “wie heeft deze foto gemaakt” en was deze persoon dan aan het helpen met het plakken van de band? Het was de eerste en hopelijk de laatste lekke band.
Onderweg kwamen we een stel tegen die ook met tent en al op de fiets op weg waren naar Zwitserland. Rob raakte met ze aan de praat en begon een verhaal te vertellen over dat het toch wel erg leuk is om samen in een tentje te slapen en toen de man vroeg wat Rob daarmee bedoelde begon Rob op een verlegen manier te hakkelen (dat is de eerste keer dat ik meemaakte dat Rob met zijn bek vol tanden stond).
Het weer was vandaag fantastisch. De hele dag zon en een temperatuur tussen de 20 en 25 gr.
Een groot deel van de dag hebben we weer langs het water gefietst.Waarbij we op een gegeven moment niet meer wisten of het nou de Waal, de Rijn, of de Lippe was. Maar ja, who fucking cares. In de middag kwamen we ook nog langs een schitterend kasteel. De poort van het kasteel stond open en er was verder niemand te zien. Chris, Erik en Frank zagen hun kans schoon en zijn het kasteel binnen gegaan. Het was niet helemaal duidelijk of de rest niet durfde of dat ze uit pure koppigheid niet mee naar binnen wilden gaan. Het was in ieder geval een prachtig kasteel. De foto’s zijn hiervan de stille getuigen.
Aan het einde van de dag ging het nog gruwelijk mis. We reden over een bospad en om een onduidelijke reden raakte Erik de controle over zijn fiets kwijt en kwam met zijn voorwiel in een greppel naast de weg terecht. Hij kon gelukkig gelijk van zijn fiets springen, maar zijn fiets met achtertassen vloog door de lucht. Chris fietste vlak achter Erik en moest zijn uiterste best doen om de fiets van Erik te ontwijken. Het liep allemaal gelukkig goed af en de verwondingen bleven beperkt tot wat jeuk als gevolg van de brandnetels. Volgens Erik was het allemaal mis gegaan omdat zijn hoofd zo leeg is dat hij niet meer weet of hij op of naast de weg fietst. 

Dag 3 Woensdag 12 juni 2013

Bestemming :Lippetal
Vertrektijd :9:15
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :6,07
Afgelegde afstand :115
Gemiddelde snelheid:18,7
Maximale snelheid :39
Stijgings percentage :6%
Totaal aantal km :382
Weer:24gr

Dag 3 is inmiddels bijna achter de rug en mij, Erik, is gevraagd om ook een stukje voor de weblog van Rob te schrijven. Echter zijn sommige bekent met een bepaalde schrijfstijl van mij welke niet voor iedereen toegankelijk is dus zal ik proberen een kort verslag van deze fietsdag te verwoorden in zinnige bewoordingen.
Ik moest beginnen waar Chris gisteren was gestopt namelijk voordat het hotel werd beoordeeld: het idyllische en rustieke hotel was prima inclusief aardige eigenaresse, gelegen buiten het dorp aan een bosrand, luchtballonnetje boven het bos hangend, ZONDER WIND, dus die had een probleem met landen. We hebben geen hulpdiensten voorbij zien scheuren dus het zal wel goed gekomen zijn.Maar helaas moesten we het in dit hotel stellen met een zeer, zeer lage waterdruk. Er waren teveel mensen tegelijk aan het douchen en de waterpomp kon dat niet trekken. Het geen resulteerde in lange douche tijden want er kwam maar geen water. Rob wilde zijn kostbaarheden beschermen door simpelweg zijn hotelkamer af te sluiten, helaas ging de deur niet meer in het slot. Rob heeft daarop een kast ontmanteld om met een lade de deurpost weer in het gareel te rammen. (waarom een kastlade!? Joost mag het weten) Het geval is in digitaal vastgelegd dus op aanvraag beschikbaar. We zijn deze dag wel met een prima ontbijt begonnen, maar na de rekening krijgen we allemaal het zuur. Dit kwam ook omdat wij gisteravond uitgebreid gedineerd hadden (asperges).Voortvarend, vanwege het vele aanwezige water, gingen wij van start om dag 3 te slechten. Uit ervaring weten de ervaren fietsrotten onder ons dat het de dag is van de man met de hamer. Die hamer is aan ons voorbij gegaan dus we mogen weer een dag noteren van lekker fietsweer (bewolkt, zonnetje, niet te warm), mooie (best veel onverharde) paden langs rivieren en kanalen. Ik moet wel  zeggen dat het voor mij lastig is om op een “vakantie” tempo te fietsen. Fietsen doe je in mijn beleving liefst zo snel mogelijk maar na 3 dagen begint het in te dalen, zelfs als de gemiddelde snelheid ook afloopt (wordt elke dag minder), ik houd mijn hart vast. Verder wil ik nog kwijt dat er vandaag (weer) emoties in het spel waren, ik noem er enkele:

–         Fank zijn jaloersheid over gelijkliggende humor tussen Chris en Erik

–         Fluitende Frank: Frankeloeroe. Hij was even een met de natuur.

–         Ben die zich volgens ons ernstige zorgen maakt om het feestvierende thuisfront (zijn vrouw dus) 

Al met al hebben wij het fantastisch naar ons zin en hopen ook zo in Praag aan te komen. 

Fietspaal Erik 

Ps. Wat betreft het “water overlast”. Geen zorgen daarvan hebben geen last tot nu toe. De fietsen en alles wat erop zit is voorzien van een dikke grijze laag stof..

Dag 4 Donderdag 13 juni 2013

Bestemming :Lichtenau-Atteln
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :5,52
Afgelegde afstand :104
Gemiddelde snelheid:17,5
Maximale snelheid :35,5
Stijgings percentage :6%
Totaal aantal km :486
Weer:27gr

Een rustdag, 

De titel doet vermoeden dat we vandaag alleen maar op bed hebben gelegen. Dat is echter niet helemaal waar want we hebben toch weer iets meer dan 100 km weggetrapt. Maar we zijn er ondertussen volledig aan gewend en circa 100 km over een vlakke weg met een windje in de rug beschouwen we dus al als een soort rustdag. Morgen gaan we gelukkig een beetje klimmen en moeten we weer aan de bak.
Zoals elke dag begonnen we de dag met het bestuderen van de route in het fietsboekje.Chris heeft geen boekje en hij was eigenlijk van plan om zich niet met het navigeren te bemoeien. Dat heeft hij echter maar 1 dag vol gehouden en vanaf dag 2 kon hij het al niet laten om het voortouw te nemen en te bepalen welke kant we op moeten fietsen. Hiervoor heb je echter wel een boekje nodig en Erik stond met liefde zijn boekje af. Toen Chris echter vanmorgen in het boekje van Erik zat te bladeren kwam hij op de pagina waarbij we Tsjechië in moeten fietsen een zeer afwijkende foto tegen. In eerste instantie leek het een profielfoto van een Tsjechische prostituee. Maar bij nadere bestudering bleek dit niet het geval, maar was het een zeer attente en leuke toevoeging aan de originele uitgave van het boekje.
De fietsdag begon vandaag voor het eerst met een klein beetje regen. Het werd echter al weer snel droog en in de loop van de dag werd het ook weer zonnig en liep de temperatuur zelfs op tot iets onder de 30 gr.
Tegen het einde van de dag stelde Chris voor om, circa 8 km voor ons einddoel van de dag, nog even op een leuk terrasje wat te drinken. Toen we daarna de laatste 8 km naar ons pension fietste kwamen we echter in een flinke regenbui terecht. Chris hoorde achter zich een aantal personen flink vloeken. Na een warme douche in de hotelkamer was de regen al weer snel vergeten.
De pensionnetjes die we tot nu toe hebben gehad hebben overigens een zeer hoog jaren 70 gehalte. En sindsdien is er werkelijk ook geen cent uitgegeven aan renovatie. Datzelfde geldt overigens voor de vrouwen die we hier tegen komen. Meer dan 95% van de vrouwen verkeerd in vergaande staat van verval en voor renoveren is het eigenlijk al veel te laat. Voor de vrouwen thuis is dat waarschijnlijk goed nieuws. Onderweg werden we zelfs nog opgeschrikt door een vrouw op vergevorderde leeftijd die de behoefte voelde om langs het fietspad haar broek te laten zakken. De kans is groot dat sommigen van ons deze traumatische ervaring vannacht nog moeten verwerken en schreeuwend uit een nachtmerrie wakker zullen schrikken.
Maar verder was het weer een heerlijke dag, waarbij we het grootste deel van de dag door mooie natuur hebben gefietst. De dorpjes zijn een beetje saai, maar als ik het fietsboekje mag geloven komt daar morgen verandering in en komen we door een behoorlijk aantal pittoreske dorpjes met de zogenaamde vakwerk huisjes.

Dag 5 Vrijdag 14 juni 2013

Bestemming :Oedelsheim
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :18:15
Gereden tijd :5:35
Afgelegde afstand :103
Gemiddelde snelheid:18,3
Maximale snelheid :63
Stijgings percentage :15%
Totaal aantal km :589
Weer:20gr

De overnachtingen, 

Het vinden van een slaapplaats voor 6 personen is niet altijd even makkelijk. De eerste nacht in Duitsland dachten we dat we dit op goed geluk aan het einde van de dag konden proberen te regelen door simpelweg aan te bellen bij een Gasthof of een hotelletje. Dat leek echter een beetje tegen te vallen. Het eerste gasthof waar we naar binnen liepen bleek niet langer kamers te verhuren. Er zaten 4 oude dronken mannen aan een bar en toen we vroegen of ze nog “zimmer frei” hadden kregen we half lallend te horen “ seit vielen jahren gibt es hier keine zimmer mehr”. Daarna zijn we nog 2 andere gasthoffen binnen gelopen waar we te horen kregen dat ze niet nog 3 doppelzimmer beschikbaar hadden. Het laatste Gasthof verwees ons door naar een Gasthof 5 km buiten de fietsroute waar ze nog wel plaats hadden. Het had weinig gescheeld of we hadden ergens in een boerenstal tussen de ezels en de koeien moeten overnachten. Het Gasthof waar we uiteindelijk terecht kwamen was een grote boerderij midden in de natuur. Iets na 18.00 uur kwamen we daar aan en op het boerenerf hebben we heerlijk in het zonnetje een biertje gedronken en daarna lekker buiten gegeten. Sindsdien hebben we wel besloten om de avond vooraf alvast een gasthof voor de volgende dag te reserveren. We kijken dan gewoon circa 100 km verder op de kaart en zoeken daar in de buurt een leuk pensionnetje. Dat gaat overigens niet altijd even makkelijk. In dit deel van Duitsland lijkt de crisis toch ook wel toegeslagen, want geregeld krijgen we te horen dat het pensonnetje al niet meer bestaat. En de gasthofen en pensionnetje die nog wel open zijn hebben de laatste 40 jaar niets meer geïnvesteerd. En dat is duidelijk te zien. Gisteren zaten we in een afgelegen pensionnetje waar we de enige gasten waren. In het bijbehorende restaurant, wat plaats bood aan zeker 100 man waren s’avonds slechts 2 tafeltjes bezet. Aan het andere tafeltje zat een man van 65 met zijn moeder van 105. Dus iedereen zal begrijpen dat het dak er volledig af ging.

Genoeg geluld over de overnachtingen.

Vanmorgen vertrokken we, zoals inmiddels gebruikelijk, rond  9 uur uit het pension. Het was gelukkig droog. S’nachts had het flink geregend. Dus we hadden mazzel. Het was vandaag iets boven de 20 gr. en half bewolkt. Dus prima fietsweer, helaas hebben we ook de 2e lekke band gehad. Vandaag kregen we voor het eerst wat klimmetjes voor onze kiezen. Dat begon al gelijk na het ontbijt met een klim van 5 km met een stijgingspercentage van 8%. Dit is niet schokkend steil maar wel pittig als je net je ontbijt achter je kiezen hebt. Rond de middag kwamen we in een heel leuk typisch Duits dorpje met veel huizen in een laat-chaotische stijl (ook wel bekend als vakwerk huisjes). Als je echter 10 van die vakwerkhuisjes hebt gezien dan ben je er wel klaar mee. In het dorpje moesten we nog een zeer steile klim maken met een percentage van 21%. En geloof me, dat is vet steil.
Aan het einde van de dag moesten we nog met een pondje over de snel stromende rivier de Weser. Het speciale van het pondje was dat het pondje heen en weer vaarde op de energie van de stroming van de rivier. Het pondje was zeker 100 jaar oud. Dus toen hadden ze ook al groene energie! Het laatste stukje ging over een fietspad langs de Weser. Maar dit fietspad was onder water gelopen. Erik had hier schijt aan en probeerde toch de route volgen. Het gevolg was natte voeten, maar wel een hoop lol.

Dag 6 Zaterdag 15 juni 2013

Bestemming :Eschwege
Vertrektijd :9:30
Aankomst tijd :17:20
Gereden tijd :4:49
Afgelegde afstand :88
Gemiddelde snelheid:18,2
Maximale snelheid :44,5
Stijgings percentage :7%
Totaal aantal km :677
Weer:22gr

Alweer Fietsen. 

Hallo weblog volgers! We hebben inmiddels de 6^e fietsdag achter de rug en ik spreek denk voor allen als ik zeg we hebben het uitstekend naar ons zin: we hebben het uitstekend naar ons zin! Wij beginnen eigenlijk net als thuis al een klein beetje in een sleurtje terecht te komen. Je weet wel van uhhh ’s morgens met z’n zessen ontbijten, poepoe wat is het toch veel en lekker hé, en gelijk tijdig de overpeinzingen van het vorige te overpeinzen. Ieder heeft zo een eigen taak, Rob bijvoorbeeld is onze penningmeester dus die int dagelijks het geld bij de overige fietsers en betaald hiermee vervolgens de rekeningen, zo ook die van het hotel. Dan worden er vervolgens nog even zakken tuinaarde open gescheurd of splinters uit onderruggen getrokken. Tja dan wordt het tijd om toch maar eens met licht geïrriteerde bipsen op een dik lederen zadel, meestal zwart (alleen Erik heeft een lichte diaree kleurige) te stappen, dat lijkt niet van harte te gaan maar ik kan jullie verzekeren dat het een lekker gevoel is om doelloos, op de eindbestemming na, op je fiets te stappen en een nog onbekend landschap aan je voorbij te laten zwaffelen ( ik kan even geen beter passende emotie woordje bedenken). Chris is onze gids en dat doet hij met verve ondanks het feit dat hij zelf vind dat er enkele verbeterpuntjes noodzakelijk zijn. De manager die op vakantie is blijft de manager die aan het werk is. Maar we zeggen het (dat moet van hem) meerdere keren per dag dat hij ons uitstekend leid door het gevarieerde Duitse landschap. Zoals reeds in overvloed vermeld cq bekend is rijden wij voornamelijk langs verschillende rivieren die hun oevers flink gelikt hebben. Zo reden wij op een pad langs de Werra die niet zonder horten en stoten genomen kon worden. Wij kwamen omgevallen bomen tegen die met vereende krachten overlopen moesten worden, oftewel we moesten de fietsen over dikke boomstammen smijten om verder te kunnen fietsen. Dit verklaarde ook de borden “gesperd” welke wij eerder zonder problemen voorbij gefietst hadden. Chris zet een nummer van Wax op de speaker “watch’s your Mother Fucker name” (originele titel: Rosanne) en dit is voor mij al de vakantie hit voor deze vakantie. Zoeken jullie hem even op en ik beloof jullie dat je net zo blij, vrolijk, grof gebekt wordt als dit keigave nummer. Doe jezelf een plezier!
Verder kwamen we na de omgevallen bomen ook ondergelopen (met water) stukken tegen die voor de nodige sensatie zorgden. Niemand is meegesleurd door een wildkolkende rivier dus don’t worry we still alive. Uit eindelijk zijn we dan bij ons hotel, een echt Fuckwerkershuis (of is het een vakwerkershuis) uit vervlogen jaren zowel van binnen als van buiten (dit geld trouwens ook voor de eigenaars) in Eschwege aangekomen.
Eschwege heeft een mooie binnenstad met fuckwerkers maar de sfeer…..die was er niet. Helaas was het voor een zaterdavond erg stil. Wel hebben we heerlijk gegeten bij een familiare pizzeria met als afsluiter Grappa’s (1x betaald en 1x van het huis)
Het is inmiddels laat en dus bedtijd want morgen gewoon weer op de fiets alsof het een werkdag zij.

Erik

Dag 7 Zondag 16 juni 2013

Bestemming :Vascha
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :17:00
Gereden tijd :5,27
Afgelegde afstand :100
Gemiddelde snelheid:18,2
Maximale snelheid :42
Stijgings percentage :9%
Totaal aantal km :777
Weer:22gr

Blinde Paniek! 

Voordat ik de bovenstaande titel toelicht neem ik jullie even mee naar onze enige fietszondag van onze vakantie. We hebben vandaag een mijlpaal bereikt of eigenlijk een 10-kilometer-balk, het gaat om het feit dat we tot vandaag geen enkele keer in 1 stuk door de eerste 10 km gefietst hebben. Ja jullie lezen het goed, we zijn net een samen geraapte roedel ouwe platte landsvrouwen. In die eerste 10 km gebeurt oa het volgende: de route vinden waardoor stoppen meestal noodzakelijk is, pissen, haar kammen, jas aan, jas uit etc. We gingen vandaag dus flitsend van start om weer snel op het gebruikelijke vakantie tempo uit te komen. Lekker relaxt trappen en van de langzaam veranderende omgeving te genieten, er komen overigens wel wat meer hoogte verschillen in het parcours, kleine lekkere klimmetjes om ons voor te bereiden op wat komen gaat. Helaas werden we weer geconfronteerd met afgesloten stukken, dit deerde ons totaal niet en reden wederom om de verbod borden heen naar weer een hachelijk avontuur? Dat viel gelukkig mee, er was een balken pad (vlonder) door een moerasachtig gebied waar diverse balken kapot waren of ontbraken, scherpe roestige spijkers staken vervaarlijk omhoog. Echter konden we deze barrières gemakkelijk slechten. Onze dagelijkse koffie stop werd voor Frank een diepe teleurstelling, Alleen Rob had iets lekkers bij de koffie besteld, een wafel met jam, ijs en slagroom. Frank die naast Rob zat kreeg nadat het kwijl uit zijn mond liep een hap aangeboden van Rob die deze voordat Frank zijn mond kon sluiten in zijn eigen mond naar binnen werkte. De blik, de ontgoocheling, de woede, de teleurstelling in Frank z’n  gezicht was er een om nooit te vergeten.
Omdat het zondag is hebben we jammer genoeg geen boodschappen kunnen doen bij de Aldi waar we een aantal favoriete lekkernijen hebben gevonden. Kleine muesli koekjes, zaden crackers, drinkyogurts en elke dag aardbeien! Als lunch hebben we buiten op een plein een uitsmijter gegeten.
Uiteindelijk kwamen we al fietsen zeer hoge Kalibergen tegen, een rest product uit de Kali mijnen oftewel zoutmijnen. We vroegen ons af of deze bergen nou mooi waren of juist niet. Ze zijn in ieder geval indrukwekkend, wetende dat meneer Hilter in deze mijnen zijn oorlogsschatten verborgen hield.
Zo dat was het weer voor vandaag, we zitten in een hotel op voorheen Oost Duits grondgebied, en hebben lekker buiten gedronken en later binnen prima gegeten. 

We blijven het zeggen, we hebben het uitstekend naar ons zin en zijn nog lang niet uitgefietst. 

Ps. O ja de blinde paniek nog even uitleggen. We hebben nu nog ca. 540 km voor de boeg en dat moeten wij in 5 dagen fietsen. Dat wordt een strak schema de komende dagen. We hebben, ik zal geen namen noemen, ons een beetje verrekend. Wat een giller. 

Erik 

Dag 8 Maandag 17 juni 2013

Bestemming :Hildburghausen
Vertrektijd :9:00
Aankomst tijd :17:30
Gereden tijd :5,36
Afgelegde afstand :101
Gemiddelde snelheid:17,9
Maximale snelheid :61
Stijgings percentage :13%
Totaal aantal km :878
Weer:32gr  

Vanmorgen om 9.00 uur uit Vacha vetrokken met meteen al een pittige temperatuur van 18 graden, deze liep in de loop van de dag op naar boven de 30. Er stond ons vandaag dus een en ander te wachten, gelukkig viel dat achteraf reuze mee, tijgers als wij zijn, bikkels van het eerste uur. Dat brengt mij bij onze eerste wegversperring van deze dag. Hier kozen wij ervoor om niet door de versperring heen te fietsen zoals we bij alle anderen keren wel lekker stoer gedaan hebben. Op enige afstand (op een graspad trouwens, trapt lekker soepel) zagen wij waarom de versperring was ingesteld, er was een complete aardverschuiving zichtbaar die het hele fietspad had bedolven. Al snel daarna konden we gelukkig wel de originele route weer vervolgen. Niet veel later, jawel, weer een versperring! Het lijkt wel oorlogsgebied in plaats van een vrij Duitsland waar iedere fietsende Hollander zich in vervoering kan laten  brengen. Dit pad was weer meerdere keren met boomstammen versperd, het geen weer tot het nodige tilwerk leidde, overigens dit maal langs stinkend goor riekend overstromingswater waarin wellicht enige halfrottende lijken lagen te dampen. Maar we worden wel steeds behendiger om die zware spullen over de balk te kiepen, met vereende krachten maken we een treintje om fietstassen en fietsen door te geven. Uiteraard hebben wij weer On the Road een bakkie koffie gedronken met een heerlijk stukje gebak, dat kunnen die lelijke Duitsers we hoor (lekker gebak maken), dit maal zaten we in het Gradierhaus in Badsalzungen.Dit monumentale kuuroord was een koffiestop zeer de moeite waard, frivole gasten schoten ons aan voor een praatje pot. Het kuuroord maakt overigens gebruik van zout welke wordt verdamt en je moet dan heen en weer door die zoute troep wandelen in  een wit astronauten pak want anders bijt alles uit. De zoutdamp wordt ingeademd en dit schijnt goed voor de longen en bronchitus te zijn.
Afijn we hebben weer boodschappen gedaan in een supermarkt om later de lunch als zwervers buiten op een bank te nuttigen. En weer die k..  aardbeien. Die rode  kolere dingen lijken al aardig op mijn achterwerk!?
Gelukkig weer een hotelletje kunnen vinden met alle charmes van een oostduitse grafdelver. Wasjes zijn weer handmatig gedaan en hangen ditmaal lekker buiten te drogen. We willen vroeg naar bed want morgen starten we wel een half uur eerder, want we hebben de laatste dagen een strak reisschema. Chris heeft zelfs de koffie pauze al gereserveerd zodat we al fietsend de koffie en het gebak naar binnen kunnen werken. 

Welterusten.

Dag 9 Dinsdag 18 juni 2013

Bestemming :Bad Berneck
Vertrektijd :8:20
Aankomst tijd :19:00
Gereden tijd :6:45
Afgelegde afstand :120
Gemiddelde snelheid:17,7
Maximale snelheid :54,5
Stijgings percentage :14%
Totaal aantal km :998
Weer:34gr

Hoezo warm, 

Vandaag kreeg ik via Facebook wat berichtjes uit Nederland van mensen die zaten te janken dat het vandaag zo warm was. Toen ik het zat te lezen had ik zo iets van “hoezo warm”. Volgens mij was het in de grootste deel van Nederland niet warmer dan 30 gr en de meeste mensen hebben de dag waarschijnlijk zonder al te veel beweging doorgebracht. Hier in Zuid-Oosten van Duitsland liep de temperatuur vandaag op tot ver boven de 30 gr en de temperatuurmeters van Rob en Frank wezen zelfs op het heetst van de dag 41 gr aan. Op deze warmste dag tot nu toe hadden we ook nog een keer besloten om 120 km te gaan fietsen. Een aantal van ons waren namelijk gisteren in de stress geschoten omdat we nog 420 km moesten fietsen in 4 dagen tijd. Dus hadden we gisterenavond al een hotelletje gezocht op een afstand van 120 km. We hebben ons dus de hele te pletter gezweet en zelfs Erik moest aan het einde van de dag toegeven dat hij er volledig doorheen zat. Hij zal dat waarschijnlijk in alle toonaarden ontkennen en hij begon zelfs op een gegeven moment aan zijn fiets te sleutelen omdat hij “zogenaamd”aanliep en dat hij daardoor zoveel moeite had om het tempo aan het einde van de dag bij te houden. Al met al was een pittig dagje.
Op een dag als vandaag verlies je heel veel vocht. Zolang je blijft fietsen lijkt het alsof je niet extreem veel zweet. Niets is echter minder waar, het verdampt alleen direct. Pas wanneer je stopt merk je dit direct. Het zweet gutst dan binnen enkele seconden van je lichaam af en loopt als een stroomversnelling van je rug tussen je bilnaad naar beneden. Op het heetst van de dag reden we door een weilandengebied heen. In ons fietsboekje werd gesproken over een prachtig open en glooiend weilandengebied. Voor ons betekende het “kapot gaan onder de bloedhete koperen ploert, zonder enige mogelijkheid om in de schaduw even een klein beetje af te koelen”. Dit klinkt waarschijnlijk niet al te positief, maar toch was het een mooie dag. Je kan pas hoogtepunten bereiken en ergens echt van genieten als je eerst door een dal bent gegaan en kapot bent gegaan. De capuchino en het frambozengebakje smaakten vandaag beter dan ooit en de douche in het hotel was werkelijk een genot. En ik zit dit verslag nu te schrijven om 10 uur s’avonds op een heel idyllisch pleintje in een klein bergdorpje, terwijl ik een heerlijke ijscoupe zit te eten en die andere fietshomo’s aan tafel zitten te keuvelen over het feit dat hun kleren toch ondertussen wel erg vuil zijn geworden en thuis flink gewassen moeten worden. Geluk zit soms gewoon in de kleine dingetjes van het leven. 

Dag 10 Woensdag 19 juni 2013

Bestemming :Cheb
Vertrektijd :8:30
Aankomst tijd :18::00
Gereden tijd :5:13
Afgelegde afstand :82
Gemiddelde snelheid:15,6
Maximale snelheid :69,5
Stijgings percentage :13%
Totaal aantal km :1080
Weer:33

Land of Lendl

Vandaag is het de dag dat wij de Tsjechische grens hebben gepasseerd. Enkele onder ons moesten op de staatsgrens, midden in een bos, een traantje laten maar dat kwam door de rijwind van een net gereden steile afdaling. Helaas gebeurde er weinig op dit toch wel bijzondere punt in onze reis, we hadden er meer van verwacht maar er kwam niets boven borrelen dus hebben we maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om te pissen, drinken, fotootje en schuilen tegen de hete koperen ploert. Maar ik loop al vooruit op de dag, ik kan wederom melden dat wij weer een 10 kilometer moment hebben beleefd. Ik zelf vond dat weer een zeer apart moment, 10 km fietsen zonder te stoppen voor wie of wat dan ook! Heerlijk. Dit is overigens helemaal geen knipoog naar de boys hoor! Die doen hun stinkende best. De omgeving waarin wij nu fietsen is duidelijk veranderd tov van ons startpunt in Holland. In Duitsland begon het eerst lekker groen en wijds, later werd het meer heuvelachtig, nu hebben we gefietst in bergachtig zeer bosrijk gebied waar zelfs een skilift werd gepasseerd. Maar goed onze koffiestop werd dit keer ingegeven door Erik die eiste dat we een bospad zouden nemen ipv een geasfalteerde rijksweg. Erik vindt bospaden namelijk zeer opwindend en dan komt hij tot inspiraties die leiden, in dit geval dan, naar bijvoorbeeld een mooie locatie. Vaker rijdt hij zich zelf te pletter tegen bomen of iets dergelijks. We kwamen een groot bosmeer tegen waar we een sprookjesachtig tafereel mochten aanschouwen. Hier gingen we dus een bakkie doen met de gebruikelijke taarten.

Frank hield ons steevast, tot in den treuren toe, voor dat we onder deze erbarmelijke hoge temperaturen veel, ontzettend veel, godvergeven veel moesten drinken. We hebben daar inmiddels allemaal oorspuiters aan overgehouden, dat krijg je als je meer dan 10 liter vocht per uur naar binnen perst. Het vocht, soms troebel van aard spuit dan op het ritme van de hardslag uit je oren het geen bij je medefietsers tot wanhopige toestanden leid. Dit bracht ons bij de supermarkt stop. In dit geval in een dood dorp waar we er waarachtig eentje vonden, deze was gesloten maar we mochten op de aangrenzende deur kloppen en jawel de winkel werd zowaar voor ons geopend en konden wij uitgebreid winkelen. De eigenaresse maakte zelfs een foto van ons met haar eigen toestel! Ze had schijnbaar nooit een zooitje hitsige uitgedoste Nederlandse fietsers gezien.Toen wij het dorp uit reden, wat groter bleek te zijn dan we dachten, kwamen we nog 3 andere supermarkten tegen!? Onze lunch hebben we dit keer genuttigd in een modern park met waterpartijen, groen gras, kunst en ruimte, hier hebben enkele zelfs even een slaapje gedaan.
Monika onze eerste kennismaking met een Tsjechisch hotel, de naam doet vermoeden dat je de kamers per uur moet huren. Maar dit bleek helaas en/of gelukkig niet het geval te zijn. Het was ontzettend warm op de kamers en sommigen onder ons konden daardoor de slaap niet helemaal vatten, we lagen namelijk direct onder het dak te roosteren. Afijn morgen weer een fietsdag.

Dag 11 Donderdag 20 juni 2013

Bestemming :Plzen
Vertrektijd :8:00
Aankomst tijd :19:30
Gereden tijd :7:09
Afgelegde afstand :121
Gemiddelde snelheid:16,8
Maximale snelheid :53,5
Stijgings percentage :13%
Totaal aantal km :1201
Weer: 34

Leegte! 

Vandaag brak er weer een mooie fietsdag voor ons aan met te veel zon, te hoge temperaturen en last but not least (te) veel kilometers, wel 120! Met deze gegevens starten wij vanmorgen vanaf ons ‘geliefde” Hotel Monika. Nadat we de fietsen weer van achter slot en grendel te voorschijn hadden gehaald en voor het hotel in een zeer modern vormgegeven winkelstraat te hebben uitgestald konden we het ontbijt dit keer buiten eten. We stappen voor de 1 na laatste keer op onze fietsen een mooi open landschap tegemoet met veel bos en grote weiden met bloemen en kruiden, wat een leegte! Er was niets te vinden wat op menselijk handelen leek, geen bebouwing alleen maar een oase van groen en gelukzaligheid, behalve dan de geasfalteerde weg waarover wij reden. Door deze gelukzalige dronkenschap reden wij pardoes een verkeerd pad op, nou ja dit pad was een pad waar Erik zich volledig kon laten gaan, een echt ruig ATB paadje, vet steil met lekkere harde stenen die kris kras door elkaar gesitueerd lagen. Bracht ons na een uur tijdverlies in een mooie stad Marianske Lazne waar onze monden open velen van de mooiste barokke gebouwen die wij ooit hebben mogen aanschouwen, hier kunnen romantische stelletjes verliefd wegdromen in hogere sferen en wellicht culinaire hoogstandjes. Maar wij moesten snel verder, we hadden geen tijd te verliezen, helaas werden we na een paar kilometer gedwongen een stop te maken omdat Erik weer eens spaak probleem had (Spakie Erikie op z’n Tsjechisch). In 3 dagen tijd 4 spaken gebroken! We zijn al bij 2 fietsenzaken geweest om te repareren. Na wederom een vertraging opgelopen te hebben reden verder en kwamen een ijstent tegen, althans een afbraak antiek gebouw waar een ijsje gekocht kon worden, daarnaast was de duivel en z’n ouwe moeder te koop. Zelden zoveel onverkoopbare rotzooi bij elkaar gezien maar er schijnt een markt voor te zijn. Gelukkig was onze volgende Cola stop (dat deden we meestal als het einde van de dagrit in zicht was) een hele leuke mooie tent met een sfeervolle tuin er om heen alwaar we in alle rust konden uitzweten. 

Getver morgen alweer onze laatste fietsdag maar Praag hebben we bijna in onze hand. 

Dag 12 Vrijdag 21 juni 2013

Bestemming :Praag
Vertrektijd :8:30
Aankomst tijd :18:00
Gereden tijd :6:36
Afgelegde afstand :116
Gemiddelde snelheid:17,6
Maximale snelheid :52
Stijgings percentage :10%
Totaal aantal km :1317
Weer: 26

De naakte cijfers, 

Wat is de goedkoopste manier van reizen : met het vliegtuig, de auto of de fiets? Waarschijnlijk is de eerste reactie dat het reizen per fiets het goedkoopst is en dat een vliegreis het duurst is. Het is echter precies andersom. Fietsen naar Praag kost circa 12 dagen (en dat moet je flink doorfietsen) en dat betekent dus 12 overnachtingen, ontbijt, lunch, diner, drank, etc. En dat komt neer op circa 100 Euro per dag dus een totaal van 1200 Euro. Met de auto is het ongeveer 1000 km. Rekenend met 19 cent per km betekent dit een totaalprijs van 190 Euro. Een enkeltje met het vliegtuig naar Praag kost tegenwoordig niet meer dan 50 Euro.
Vanuit een financieel oogpunt is het dus volledig stompzinnig om met de fiets naar Praag te gaan.
Nog wat cijfers :
We hebben totaal 1300 km gefietst
Per persoon per dag hebben we ongeveer 6 liter vocht  tot ons genomen (water, cola, bier, wijn, etc). Dat is dus ongeveer een verbruik van 1 op 20 (vergelijkbaar met het verbruik van een gemiddelde middenklasse auto).
De gemiddelde snelheid lag tussen de 17 en 18 km/uur. Erik vroeg zich overigens af waarom dit gemiddelde lager lag dan voorgaande jaren toen Erik er nog niet bij was. Het antwoord was simpel : Erik was er niet bij.
We hebben 4 gebroken spaken gehad en 2 lekke banden. De gebroken spaken concentreerden zich rond het achterwiel van slechts 1 persoon die dacht dat het geen probleem was om met een 18 jaar oude fiets naar Praag te fietsen.
We hebben 0 prostituees gezien. Terwijl iedereen ons had “beloofd” dat het moeite zou kosten om de Tsjechische grens te passeren zonder overvallen te worden door een horde Tsjechische vrouwen van lichte zeden.
We hebben 35% van de route op onverharde wegen gereden en in Tsjechië waren de onverharde wegen vaak nog beter dan de verharde wegen.
De gemiddelde dagtemperatuur was circa 30 graden, met uitschieters naar 41 graden.
We hebben slechts een ½ uur regen gehad.
Tot zover de cijfers. Nu nog even een kort verslag van de laatste fietsdag.
Het was een top fietsdag. We hebben 120 km gefietst, maar het was een makkie. De temperatuur was optimaal (circa 26 graden), we hadden de wind in de rug en we hebben het grootste deel van de dag licht gedaald. We kwamen dus fluitend Praag binnen fietsen en waren vandaag totaal niet vermoeid. We hebben de laatste dagen een goed beeld gekregen van Tsjechië en de conclusie is dat het een prachtig land is met grote tegenstellingen tussen het arme platteland en een aantal rijke historische steden. Morgen gaan we Praag ontdekken. Maar uiteindelijk gaat het niet om het doel van de reis maar om de reis zelf. En de reis was weer geweldig.